Koos Verheul

Koos Verheul (Boskoop, 7 november 1927-Leiden, 8 oktober 2010[1]) was een Nederlands fluitist.

Koos Verheul
Algemene informatie
Land	Nederland
Portaal    Muziek

Verheul studeerde aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag bij Johan Feltkamp. In 1952 en 1953 bezocht hij de meestercursussen van Severino Gazzelloni in Darmstadt. In 1954 won hij aldaar de Kranichsteiner Musikpreis.

In 1955 werd hij fluitist en in 1959 solofluitist van het Residentie Orkest in Den Haag onder de leiding van Willem van Otterloo en hij behield deze positie tot zijn pensionering in 1989. Hij heeft vele werken voor fluit en orkest in première gebracht, onder anderen onder leiding van Pierre Boulez, Bruno Maderna en Hans Zender. Hij maakte deel uit van het Residentie Blaaskwintet en hij vormde voor meer dan vijftig jaar een vast duo met pianist Jan van der Meer. Hun repertoire was breed: het omvat de vroegste werken die geschreven werden voor fluit tot en met de nieuwste werken die gecomponeerd werden. Als solist trad hij in alle grote muziekcentra van de wereld op. In 1991 ontving Verheul de Evert Cornelisprijs van de Johan Wagenaarstichting en in 2007 werd hem de D.F. Kuiperprijs toegekend. Koos Verheul was ridder in de Orde van Oranje Nassau.

Verheul was hoofdvakdocent fluit aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam en in Tilburg en gastdocent in Utrecht. Als pedagoog hechtte hij grote waarde aan ritmische precisie, duidelijke articulatie en een draagkrachtige toon. Hoewel deze kwaliteiten de invloed van de Franse fluitschool inhouden, voerde zijn onorthodoxe benadering van het fluitspelen ertoe, dat hij niet in een bepaalde fluitschool is onder te brengen. Tot zijn leerlingen behoren onder andere Abbie de Quant, Rien de Reede, Harrie Starreveld, Eleonore Pameijer, Eline van Esch, Jacques Zoon, Maurice Heugen, Ingrid Geerlings, Lens Derogee en Nine Sligter. Verheul overleed in 2010, een jaar nadat bij hem kanker was vastgesteld[2].