Kenyapithecus

Het geslacht Kenyapithecus werd geïntroduceerd in 1961 door Louis Leakey met het type Kenyapithecus wickeri. In 1967 wijst Leakey vondsten toe van iets oudere lagen van de nieuwe soort Kenyapithecus africanus. De ongeveer 14 miljoen jaar oude fossielen van Kenyapithecus wickeri komen uitsluitend van een vindplaats in de buurt van Fort Ternan in het westen van Kenia. De vondsten van Kenyapithecus africanus, die dateren van 15,5 tot 14 miljoen jaar oud, komen uit het Tugen Hills-gebied en uit Nachola in het Samburu-district.

De beperktheid van de relatie tussen de twee soorten, dat wil zeggen het recht om ze toe te wijzen aan een gemeenschappelijk geslacht was vanaf het begin controversieel vanwege het kleine aantal ontdekte botten. Al in 1967, na het vinden van verdere skeletfragmenten, publiceerde Louis Leakey een herziene beschrijving ("herziene diagnose") van het geslacht Kenyapithecus, waarin, naast verschillende kenmerken van het gebit, de enige licht uitstekende snuit werd genoemd, evenals een anatomische nabijheid tot Ramapithecus. Na het vinden van een gedeeltelijk skelet geïnterpreteerd als betekenisvol in de Tugen-heuvels, werden de fossielen van Kenyapithecus africanus in 1999 uit het geslacht Kenyapithecus gehaald en samen met andere vondsten als Equatorius africanus, toegewezen aan het nieuw gedefinieerde geslacht Equatorius Deze hergroepering was echter enkele maanden later bekritiseerd met de aanwijzing dat ze er niet in geslaagd waren om een duidelijk onderscheid te maken met Griphopithecus. De gescheiden fossielen van Kenyapithecus wickeri van een vindplaats in Turkije, die werden aangeduid als Kenyapithecus kizili, zijn niet algemeen erkend.