Kasteel Mírov

Kasteel Mírov is in de 13e eeuw gebouwd als bisschoppelijk jachtslot voor de bisschop van Olomouc, die het kasteel gebruikte als verblijfplaats voor de jacht en als toevluchtsoord tijdens de pest en oorlogen. Na enige verbouwingen en uitbreidingen werd Mírov de belangrijkste van de bisschoppelijke kastelen. De bisschoppelijke landgoederen waren verdeeld in kleine leengebieden waarvan de eigenaren verplichtingen hadden aan het kasteel en de daar wonende leenheren.

In de loop der eeuwen werd het kasteel verschillende malen (gedeeltelijk) vernield en verbouwd, ten gevolge van oorlogen en branden. De laatste belangrijke militaire rol speelde Mírov in de napoleontische oorlogen. Na de afschaffing van het leenstelsel in 1848 verloor Mírov zijn bestuurlijke functie. Waardevolle eigendommen werden overgebracht naar bisschoppelijke paleizen, en de wapens uitgedeeld aan ambtenaren en jagers. De aartsbisschop van Olomouc verkocht het kasteel daarna aan de Moravische gouverneur, welke het kasteel verbouwde in neogothische stijl en er een staatsgevangenis vestigde.

Kasteel Mírov doet vandaag de dag nog steeds dienst als staatsgevangenis. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden hier ook tuberculosepatiënten, voornamelijk Tsjechen en Polen, opgevangen. Na de Tweede Wereldoorlog heeft Mírov dienstgedaan als gevangenis voor de Gestapo. Vanaf 1948 werden gedurende veertig jaar tegenstanders van het communistisch regime in Mírov vastgezet. Mírov is een van de oudste gevangenissen van Tsjechië, waar voornamelijk levenslang gestraften verblijven.

Zie de categorie Mírov Castle van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.