Karl Bernhardi
Karl Christian Sigismund Bernhardi (Ottrau, 5 oktober 1799 - Kassel, 1 augustus 1874) was een Duits schrijver, politicus en hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Leuven.
Levensloop
Bernhardi was een zoon van de predikant Johann Christian Bernhardi (1767-1837) en Sabine Claudi (1769-1836). Bernhardi studeerde theologie en filologie aan de universiteit van Marburg. Van 1819 tot 1823 was hij huisleraar in Brussel. In 1826 promoveerde hij aan de Rijksuniversiteit Leuven tot doctor in de filologie en werd hij bibliothecaris van de Rijksuniversiteit Leuven, wat hem meteen toeliet verdere studies te ondernemen. Hij werd er ook hoogleraar.
In 1829 vestigde hij zich opnieuw in Kassel, waar hij bibliothecaris werd van de bibliotheek van de universiteit.
Hij nam deel aan de Hessische revolutie van 1830 en was een actief verdediger van de nieuwe grondwet. Hij werd medestichter en redacteur van het dagblad Der Verfassungsfreund. In 1834 stichtte hij een instelling voor arme en verwaarloosde jongens. Hij was raadslid van Kassel van 1835 tot 1841.
In 1848-1849 was hij parlementslid. Van 1859 tot 1874 was hij hoofdbibliothecaris van de Landesbibliotheek.
In 1867-1868 was hij lid van het Pruisische parlement en van 1868 tot 1870 van de Reichstag.
Publicaties
- 1824: De excidio regni judaici, Leuven, 1824.
- 1843: K. Schomburgs Nachlaß und Briefwechsel, Kassel, 1843.
- 1843-1849: Sprachkarte von Deutschland, Kassel, 1843 en 1849.
- 1852: Wegweiser durch die Volks- und Jugendschichten, Leipzig, 1852.
- 1871: Die Sprachgrenze zwischen Deutschland und Frankreich, Kassel, 1871.