Kaikaifilu
Kaikaifilu hervei is een zeereptiel behorend tot de Mosasauridae, dat tijdens het late Krijt leefde bij Antarctica.
Vondst en naamgeving
In januari 2011 vond een Chileense expeditie naar Antarctica op Seymour Island het skelet van een mosasauride.
In 2016/2017 werd de typesoort Kaikaifilu hervei benoemd en beschreven door Rodrigo Otero, Sergio Soto-Acuña, David Rubilar-Rogers en Carolina Simon Gutstein. De geslachtsnaam is afgeleid van Kai-Kai filú, een zeegod uit de mythologie van de Mapuche die gezien wordt als een reusachtig reptiel dat door strijd te leveren met zijn rivaal Treng-Treng filú aardbevingen en vulkaanuitbarstingen veroorzaakt die het aangezicht van de aarde hebben gevormd. De uitspraak van de naam is aangegeven als "chaichaifieloe". De soortaanduiding eert de geoloog Francisco Hervé.
Het holotype, SGO.PV.6509, is gevonden in een laag van de Lopez de Bertodano-formatie die dateert uit het laatste Maastrichtien, zesenzestig miljoen jaar oud. Het bestaat uit een gedeeltelijk skelet met schedel. Het bestaat uit de snuit, het schedeldak, de rechteroogkas, het rechterpterygoïde, stukken van de onderkaken, de bovenkant van het linkeropperarmbeen en dertig losse tanden. Het fossiel ligt grotendeels in anatomisch verband maar is ten dele sterk verweerd. Het gaat om een volwassen individu.
Beschrijving
Grootte en onderscheidende kenmerken
De schedel heeft een geschatte lengte van 110 à 120 centimeter. Het was in 2017 de grootste mosasauride schedel die van het Zuidelijk Halfrond bekend is. Hieruit is een lichaamslengte afgeleid van zo'n tien meter.
De beschrijvers wisten een unieke combinatie van kenmerken vast te stellen. Vóór de oogkas bevindt zich een opvallend zijwaarts uitsteeksel, een uitloper van de achterkant van het prefrontale ten opzichte van de voorkant van het postorbitofrontale. Het gebit toont heterodontie, het voorkomen van verschillende tandtypen, waaronder uitgebroken tanden, voorzien van zeer ondiepe verticale groeven, met en zonder facetten. De kop van het opperarmbeen is verticaal zeer dik.
Skelet
Het postorbitofrontale vormt de hele bovenrand van de oogkas. De tak van het pterygoïde richting ectopterygoïde steekt schuin naar voren. Het pterygoïde draagt minstens drie grote tanden.
Het aantal tanden in de onderkaak is geschat op vijftien. Alle tanden zijn kegelvormig, nauwelijks naar achteren gebogen, driehoekig in zijaanzicht, met een voorste snijrand en verticale groeven over binnenkant en buitenkant. De geclaimde heterodontie is weinig uitgesproken en bestaat slechts hierin dat sommige tanden twee of drie verticale facetten over de binnenkant of buitenkant hebben lopen. Daarnaast zijn sommige gevonden losse tanden een stuk groter dan de overige.
Fylogenie
Kaikaifilu is binnen de Mosasauridae in de Tylosaurinae geplaatst. In alle uitgevoerde kladistische analyses was Kaikaifilu nauw verwant aan Taniwhasaurus en Tylosaurus.
Een mogelijke positie van Kaikaifilu in de evolutionaire stamboom toont het volgende kladogram.
| Mosasauroidea |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Literatuur
- Otero, R.A.; Soto-Acuña, S.; Rubilar-Rogers, D.; Gutstein, C.S., 2017, "Kaikaifilu hervei gen. et sp. nov., a new large mosasaur (Squamata, Mosasauridae) from the upper Maastrichtian of Antarctica", Cretaceous Research 70: 209-225