Jules Anspach

Anspach was de oudste zoon van de handelaar en volksvertegenwoordiger François Anspach en van Marie-François Honnorez. Hij trouwde met Françoise Urban (1828-1895).

Hij promoveerde tot doctor in de rechten (1851) aan de ULB en vestigde zich als advocaat in Brussel. In 1857 werd hij gemeenteraadslid van Brussel, werd schepen van 1858 tot 1862 en burgemeester van 1863 tot aan zijn dood.

In 1866 werd hij verkozen tot liberaal volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Brussel en vervulde ook dit mandaat tot aan zijn dood.

Hij heeft veel bijgedragen tot de modernisering van de stad Brussel. Onder zijn burgemeesterschap werd de Zenne overwelfd, die veel overlast bezorgde met zijn herhalend terugkerende overstromingen, en werden op die locatie bovengronds brede boulevards aangelegd (Maurice Lemonnierlaan, Anspachlaan, Adolphe Maxlaan).

Jules Anspach werd in 1857 opgenomen in de vrijmetselaarsloge Les Amis Philanthropes. Hij was er Achtbare Meester van 1865 tot 1867 en van 1870 tot 1872. In 1867 organiseerde de loge een plechtige zitting ter ere van Anspach, als hulde voor zijn heroïsch optreden tijdens de cholera-epidemie die de stad had getroffen.

Anspach overleed op 49-jarige leeftijd in Etterbeek en werd begraven op de begraafplaats van Brussel in Evere, die hij zelf nog geopend had.

• Obelisk Anspach

• A. DU BOIS, Les bourgmestres de Bruxelles depuis 1830, Brussel, 1897.
• Jules GARSOU, Jules Anspach, bourgmestre et transformateur de Bruxelles (1829-1H79), Brussel, 1942.
• M. MARTENS, Jules Anspach, in: Biographie nationale de Belgique, T. XXIX, Brussel, 1956.
• Leo LARTIGUE, Histoire d'une loge, Brussel, 1972.
• Lucy PEELLAERT, La représentation maçonnique dans les noms de rues de Bruxelles, Brussel, 1982.
• Jean-Luc DE PAEPE & Christiane RAINDORF-GERARD, Le Parlement Belge, 1831-1894, Brussel, 1996.