Judas de Galileeër
Judas de Galileeër was een Joodse opstandeling, die een gewapende strijd voer in 6 na Chr. tegen de opgelegde census door de Romeinen in Judea ten tijde van Publius Sulpicius Quirinius. Deze opstand werd wreed neergeslagen, door de Romeinse bezetter.
Nieuw Testament
In de Handelingen van de apostelen, hoofdstuk 5 vers 37-39, waarschuwt Gamaliël, voorzitter van het Sanhedrin, zich afzijdig te houden van agitators. Indien het mensenwerk is, voorspelt hij, zullen ze falen, indien het Gods werk is, kan je er niets tegen uitrichten (verwijzend naar de opkomst van het christendom).
Flavius Josephus
In de Oude geschiedenis van de Joden, boek 18 hoofdstuk 1, schrijft Flavius Josephus, dat Judas de Galileeër, de stichter is van de vierde sekte, met name : de Zeloten. De eerste drie zijn : de Sadduceeën, de Farizeeën en de Essenen. Zeloten zagen zichzelf als 'ijveraars' voor de heiligheid van de naam van God. Dat hield voor hen concreet in dat zij geen heer boven zich wilden erkennen dan God alleen. De consequentie daarvan is dat zij het keizerlijk gezag (en de Romeinse overheersing in het algemeen) als godslasterlijk ervoeren. Zij weigerden dan ook belasting te betalen.
Bronnen
- https://www.bijbelgenootschap.nl/nbv/acts/5/37/?source=biblija.net
- Meijer/Wes] Flavius Josephus – De Oude Geschiedenis van de Joden [Antiquitates Judaicae] . Vertaald, ingeleid en van aantekeningen voorzien door F.J.A.M. Meijer en M.A. Wes. Uitgegeven in drie delen