Juan Orlando Hernández

Hernándes studeerde aan de Universidad Nacional Autónoma de Honduras, was daar van 1988 tot 1989 president van de studentenvereniging en studeerde af in de sociale en rechtswetenschappen en haalde een master in openbare bestuurskunde aan de Staatsuniversiteit van New York. Hij studeerde ook wetgeving aan de Universidad Nacional Autonoma de Honduras. Hij is advocaat en notaris.[4]

Hernándes is handelaar in koffieteelt in Gracias, heeft zich ingewerkt in de radio- en televisieindustrie en bezit meerdere hotels.[1] Hij kreeg bekendheid in Honduras nadat de Liberalistische politicus Rafael Pineda Ponce hem een “cipote malcriado” (verwend kind) noemde.[5]

Juan Orlando Hernández vertegenwoordigde Lempira sinds 2001 in het Nationaal Congres. Hij werd tot hoofd van het congres verkozen op 21 januari 2010, waar de Nationale Partij een ruime meerderheid had. Hij trad vier dagen later in functie.[6]

In 2012 ontsloeg hij rechters van het hooggerechtshof die niet loyaal naar hem waren. Zij werden vervangen door rechters die meer sympathiek stonden tegenover hem en zijn partij.[7]

In 2012 voerde Hernández campagne tegen Ricardo Álvarez om in 2013 de Nationale partij te vertegenwoordigen in de verkiezingen. Hij won deze verkiezingen in november 2012.[1] In de peilingen van mei 2013 stond hij derde met 18% van de stemmen.[8]

Hij begon zijn presidentiële campagne in juli 2013 in Intibucá en La Paz. Zijn campagneslogan was El Pueblo Propone (Het Voorstel Van Het Volk).[9] Hij voerde campagne voor het inzetten van militairen als politie en claimde dat zijn rivaal Xiomara Castro de Policía Militar (Militaire Politie) wilde afschaffen die al opereerde in de twee grootste steden van Honduras.[10] Hernández won de verkiezingen met een verschil van 250 000 stemmen tegenover Castro.

Op 27 januari 2014 werd Hernández president van Honduras voor een termijn van vier jaar.

In 2015 kwamen Hondurezen die in het buitenland wonen, in onder meer Guatemala, Spanje, de Verenigde Staten, België, Oostenrijk en Italië in opstand tegen de corruptie in de Hondurese regering, de rechtbanken, het leger de politie en andere overheidsinstanties. Zij stellen de eis dat er een einde komt aan de diefstal van fondsen en ander publiek geld.[11][12][13]

De grondwet staat geen herverkiezing van de zittende president toe.[7] In 2016 won Hernandez een zaak aangespannen bij het hooggerechtshof en die besloot dat een tweede termijn wel is toegestaan.[7] Deze uitspraak werd breed veroordeeld, mede omdat alle vijf rechters door Hernández waren aangesteld. Zijn tegenkandidaat Salvador Nasralla, een voormalige PepsiCo bestuurder en televisie journalist, heeft de bestrijding van corruptie als hoofdthema in zijn programma.[7] Tijdens de verkiezingen in november 2018 werden door buitenlandse waarnemers veel onrechtmatigheden geconstateerd.[14] De tellingen zijn diverse malen stilgelegd en het leek erop dat Nasralla op een flinke voorsprong lag, maar uiteindelijk verloor hij met 50.000 stemmen.[14] Nasralla accepteerde de uitslag niet en zijn volgers gingen de straat op. Hierbij kwamen zo'n 22 mensen om het leven door politiekogels.[14] In januari 2018 werd Hernández beëdigd en ook dit ging gepaard met straatprotesten.[14]

Op 3 augustus 2019 heeft een Amerikaanse openbaar aanklager hem en zijn jongere broer, Juan Antonio “Tony” Hernández, aangeklaagd voor drugshandel en het in bescherming nemen van drugshandelaren.[15] De president zou 1,5 miljoen Amerikaanse dollar aan illegale drugsgelden in zijn presidentscampagne van 2013 hebben gestopt. In een officiële reactie ontkende de president de beschuldigingen en zegt juist met de autoriteiten in de Verenigde Staten samen te werken om het drugsprobleem onder controle te brengen.[15]

Zie de categorie Juan Orlando Hernández van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.