Jos. E. Vogt

Van 1902 tot en met 1907 was hij als infanterist gestationeerd in Leeuwarden[6], waarschijnlijk in verband met de dienstplicht. In 1908 werd Vogt bedoemd tot secretaris van de SDAP afdeling in Zwolle.[7] Bij de Zwolse gemeenteraadsverkiezingen van 1908, 1909 en 1910 behaalde hij niet genoeg stemmen om verkozen te worden.[8][9][10] Hij werd wel verkozen bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1911.[11]

Bij zijn verkiezing tot wethouder in 1917 weigerde hij in eerste instantie deze aanstelling. Hij wilde zich er namelijk van verzekeren dat de fracties die voor hem gekozen hadden de hervormingen, die de inzet waren van de verkiezingen waren, zouden steunen.[12] Bij een eerder gehoude afdelingsvergadering van de SDAP was besloten geen compromis te willen aanvaarden in ruil voor een wethouderspost.[13] Met name de bezetting van de bijstandscommissie werd als partijdig gezien.[4] Nadat er vier posities in commissies waren vrijgemaakt en hij door de fracties werd gesteund met 18 voor en 5 blanco stemmen aanvaarde hij de positie van wethouder van publieke werken wel.[14][15]

In de zomer van 1918 kwam het voor dat hij het enige lid van het college van B&W was die geen verlof had genomen waardoor de lonen niet konden worden uitbetaald. Dit leidde er toe dat de Zwolse wethouder en Eerste Kamerlid Herman Franssen (ARP) op zijn doorreis van Friesland naar Den Haag als waarnemend burgemeester moest dienen.[16]

Na de verkiezingen van 1919 bestond de raad uit 8 sociaal-democraten, 4 liberale en 11 rechtse politici. Om hervormingen door te kunnen voeren had de SDAP aangestuurd op een vierde wethouderspost. Deze werd echter ook opgeëist door rechts. Nadat de liberale wethouder kwam te overlijden en een liberaal raadslid de raad verliet zag de SDAP het niet meer gewaarborgd dat hun programma kon worden verwezenlijkt en trad Vogt af als wethouder op 19 februari 1920.[17][18] Bij de verkiezing voor de vrijgekomen wethouderspost werd het aantal wethouders alsnog naar 4 verhoogd zonder steun van de SDAP-fractie. De nieuwe samenstelling van het college bestond uit 2 liberale (Economische Bond en Vrijzinnig Democratische Bond) en twee rechtse (Katholieke Volkspartij en ARP) wethouders.[19]

Na de gemeenteraadsverkiezingen van 1923 werd hij tot deze vierde wethouderspost verkozen met 23 voor en een blanco stem.[20]

In 1925 werd hij verkozen tot Statenlid voor Overijssel, ter vervanging van Alexander Eppo van Voorst tot Voorst, die benoemd was tot Commissaris van de Koningin.[21] Namens de provincie was hij voorzitter van de raad van commissarissen bij de Waterleiding Maatschappij Overijssel.[22][23][24]

Van 1929 tot en met 1935 was hij lid van de voogdijraad van Zwolle,[3][25] de voorloper van de Raad voor de Kinderbescherming.

In september 1942 werd hij benoemd tot waarnemend Commissaris der Provincie voor Overijssel als opvolger van de NSB'er Egon von Bönninghausen, die als vrijwilliger van de Waffen-SS naar het oostfront van de Tweede Wereldoorlog vertrok.[26] In augustus 1943 werd de NSB'er Wilhelmus de Rijke tot deze post benoemd.[27]

In juni 1944 werd hij aangewezen voor het dagelijks bestuur van het Economisch Technologisch Instituut Overijssel.[28]

Bij de Provinciale Statenverkiezingen 1946 was hij niet gekandideerd.[29]

Vogt overleed onverwachts 14 maart 1954 op 71-jarige leeftijd in zijn woonplaats Zwolle.[2]

Op 18 november 1908 is Vogt getrouwd met Trijntje Klok (1885-1960).[30][31] Het echtpaar had 5 kinderen.[2]