John Wilkin

Hij groeide op in een dorp in North Carolina en vervolgens in Nashville. Zijn moeder Marijohn Wilkin schreef eveneens muziek, met name country.

Tijdens zijn tienerjaren was het zijn grote droom om songwriter te worden. Op een dag spijbelde hij van school en schreef hij het nummer G.T.O. In 1964 werd dit zijn grootste hit als artiest, toen hij leadzanger was de surfrockband Ronny & the Daytonas. Het bereikte een nummer 7-notering in de Billboard Hot 100. Verder speelde hij in zijn jonge jaren nog in het duo Buzz and Bucky en later nog bij de American Eagles en als toetsenist voor Chuck Leavell. Solo bracht hij in de jaren rondom 1970 enkele singles en elpees uit in een mengeling van rock, country en folk.

Wilkin schreef begin jaren zestig muziek voor Tree International, een van de meest geliefde muziekuitgevers van dat moment in Music Row, het muzikale hart in Nashville. Daarnaast was hij sessiegitarist voor tal van artiesten in de rock- en countrymuziek, onder wie Kris Kristofferson, Waylon Jennings, Jessi Colter en Kinky Friedman.

Tijdens een sessie voor Aretha Franklin in Muscle Shoals werden ze door Jerry Wexler van Atlantic Records gevraagd om muziek te schrijven voor Franklin. Zelf kleinzoon van een priester en Franklin dochter van een priester, kwamen hij en Hurley op het idee om Son of a preacher man te schrijven. Het nummer stond in twee tot drie kwartier op papier. Het bleek achteraf echter te gospel-achtig voor de elpee van Franklin en werd daarom een paar weken later nogmaals opgenomen door Dusty Springfield. Het werd een wereldwijde hit voor Springfield, met een nummer 10-notering in de VS en diverse nummer 1-noteringen in Europa.

Als duo schreven ze verder liedjes voor artiesten als The Everly Brothers, Elton John, John Denver, Waylon Jennings, Wayne Newton, Foo Fighters, Natalie Merchant en Tanya Tucker. Toen hij erna naar Californië vertrok en zijn carrière nogal in het slop raakte, wist hij financieel te overleven door de opbrengsten van zijn eerdere werk dat telkens opnieuw gecoverd werd. Zo ook Love of the common people dat The Four Preps in 1966 al eens hadden uitgebracht en in de jaren tachtig een wereldwijde hit werd in de uitvoering van Paul Young.

Wilkin woont inmiddels weer in de buurt van Nashville.

Singles

• 1968: Delta day
• 1970: Apartment twenty-one
• 1972: I'm free

Albums

• 1970: In search of food, clothing, shelter & sex, on liberty
• 1971: Buck Wilkin