John Jellicoe

Graaf John Rushworth Jellicoe (Southampton, 5 december 1859 - Londen, 20 november 1935) was een Brits admiraal tijdens de Eerste Wereldoorlog.

John Rushworth Jellicoe
Admiraal John Jellicoe
Geboren	5 december 1859 Southampton, Hampshire
Overleden	20 november 1935 Londen
Rustplaats	St Paul's Cathedral; de crypt[1]
Land/zijde	Verenigd Koninkrijk
Onderdeel	Royal Navy
Dienstjaren	1872 – 1919
Rang	Admiral of the Fleet
Eenheid	HMS Britannia HMS Newcastle HMS Agincourt HMS Alexandra HMS Excellent
Bevel	HMS Centurion HMS Drake Atlantic Fleet Grand Fleet First Sea Lord
Slagen/oorlogen	Anglo-Egyptische Oorlog Bokseropstand Slag om Beicang Eerste Wereldoorlog Zeeslag bij Jutland
Onderscheidingen	Zie decoraties
Ander werk	Gouverneur-Generaal van Nieuw-Zeeland (1920)

Hij was al voor zijn 13e verjaardag bij de Britse Royal Navy gekomen, destijds verreweg de sterkste ter wereld. Hij ontwikkelde zich tot een intelligent en toegewijd officier, die in 1888 lid werd van de Admiraliteit. In 1893 was hij als tweede officier op de HMS Victoria betrokken bij een rampzalige aanvaring, waarbij vele doden vielen, maar in 1900 onderscheidde hij zich in het Verre Oosten tijdens de Bokseropstand door Europese vluchtelingen uit China op te vangen.

Hij voerde in 1916 het bevel over de Grand Fleet tijdens de Slag bij Jutland, de grootste zeeslag tussen slagschepen ooit. Er waren hoog gespannen verwachtingen van de Royal Navy na twee jaar teleurstellende resultaten in de oorlog te land, met verwijzingen naar de Slag bij Trafalgar in 1805, waarmee Horatio Nelson zijn plaats in de Britse geschiedenis bevestigde. Het strategische doel van deze operatie, het handhaven van de blokkade tegen Duitsland, werd bereikt, maar het werd lang niet die daverende overwinning die het Britse moreel had kunnen opvijzelen. Jellicoe had moeite om aan politici uit te leggen dat hij in de omstandigheden de juiste beslissingen genomen had, al waren maritieme deskundigen het met hem eens. Winston Churchill zei over hem, dat hij de enige persoon was, die de Eerste Wereldoorlog in een namiddag had kunnen verliezen.

Rond kerstmis 1917 werd hij ontslagen door premier David Lloyd George, vanwege zijn pessimistische kijk op de mogelijkheden van de Marine. Zijn afkeer van politieke spelletjes kan ook een rol gespeeld hebben. In 1918 werd hij niettemin in de adelstand verheven en in april 1919, dus na de Eerste Wereldoorlog, werd hij opperbevelhebber van de vloot. Van 1920 tot 1925 was hij gouverneur-generaal van Nieuw-Zeeland.