Johannes van Loon

Leven en werk

Van Loon was een zoon van rijksveldwachter Jan Willem van Loon en Trijntje Maasland. Hij trouwde in 1926 met Anna Catharina Winkel.

Van Loon studeerde rechten te Leiden tussen 1917 en 1919. Hij promoveerde op 11 juli 1919 op stellingen. Hij was eerst werkzaam in het onderwijs (1907-1916), daarna als advocaat (1919-1920) en vervolgens in het bedrijfsleven als juridisch adviseur (1920-1928). Vervolgens werd hij privaatdocent recht te Delft (1928-1932) en was hij vanaf 1932 bijzonder hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Utrecht, vanaf 1935 aan de Technische Hogeschool te Delft.

Op 23 juli 1941 werd hij door de rijkscommissaris Arthur Seyss-Inquart (1892-1946) benoemd tot president van de Hoge Raad der Nederlanden. Op 13 oktober 1944 werd hij door de minister van Justitie ontslagen op grond van het Zuiveringsbesluit van 13 januari 1944.

Literatuur

  • Herman Hermans, 'President van de Hoge Raad in oorlogstijd? Johannes van Loon (1888-1975)', in: Trema. Tijdschrift voor de rechterlijke macht 28 (2005) 10, p. 415-421.
  • Herman Hermans, Een ambitieuze jurist in gevaarlijk vaarwater. Johannes van Loon, president van de Hoge Raad in oorlogstijd. Den Haag, 2008.
  • Corjo Jansen, De Hoge Raad en de Tweede Wereldoorlog. Recht en rechtsbeoefening in de jaren 1930-1950. Amsterdam, 2011.
Voorganger:
L.E. Visser
President van de Hoge Raad der Nederlanden
1941-1944
Opvolger:
J. Donner
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.