Johann Naret-Koning

	Johann Naret-Koning
Volledige naam	Johannes Josephus David Naret-Koning
Geboren	25 februari 1838
Overleden	28 maart 1905
Beroep(en)	violist, dirigent
Portaal	Klassieke muziek

Johann Naret-Koning (Johannes Josephus David Naret-Koning) (Amsterdam, 25 februari 1838 – Frankfurt am Main, 28 maart 1905) was een Duitse violist en dirigent van Nederlandse komaf.

Johanns moeder Koosje door Matthieu Wiegman

Hij was zoon van Karel Naret-Koning en actrice en zangeres Jacoba Maria Majofski, wonende aan de Prinsengracht.

Hij kreeg lessen van Friedrich Bernhard Bunte te Amsterdam en Ferdinand David, Raymond en Dreischock (viool), Hauptmann en Richter (harmonieleer) en Julius Rietz (compositieleer) aan het Conservatorium te Leipzig. Medeleerling Hermann Levi componeerde toen voor hem een vioolsonate. Hij werd vervolgens violist aan de Frankfurter Opera (1858) en werd in 1859 violist/concertmeester bij het hoftheater te Mannheim; een functie die hij tot 1870 zou bekleden. In Mannheim was hij tevens dirigent van de Mannheimer Sängerbund (vanaf 1862) en Mannheimer Musikverein (vanaf 1864). Vriend Max Bruch schreef toen het Lied van de Drie Heilige Koningen voor de zangvereniging; Bruch zelf kreeg van Koning steun bij het opzetten van zijn vioolconcert (Joseph Joachim zou Bruch veel meer ondersteunen). Vanaf 1878 was hij werkzaam voor de Theater-Aktien-Gesellschaft in Frankfurt. In 1879 was hij even terug voor het gouden eeuwfeest van de Maatschappij tot Bevordering der Toonkunst. Hij was in Frankfurt ook muziekdocent aan Dr. Hoch's Konservatorium, die hem in 1896 bevorderde tot professor. Ferdinand Küchler was een leerling van hem.

Hij speelde van 1878 tot 1892 tweede viool en van 1893 tot 1902 altviool in het strijkkwartet rondom Hugo Heermann. In de bezetting Heermann, Naret-Koning (viool), Fritz Basermann, Mr. Welcker (altviool) en Valentin Müller (cello) werd de wereldpremière gegeven van het Strijkkwintet nr. 1 opus 88 van Johannes Brahms op 29 december 1882.

Van zijn hand is een aantal liederen bekend.

Bronnen, noten en/of referenties

Henri Viotta, Lexicon der Toonkunst, deel II, 1883, pagina 379
Eduard A. Melchior: Woordenboek der toonkunst 1890, pagina 369
J.H. Letzer: Muzikaal Nederland 1850-1910. Bio-bibliographisch woordenboek van Nederlandsche toonkunstenaars en toonkunstenaressen - Alsmede van schrijvers en schrijfsters op muziek-literarisch gebied, 2. uitgaaf met aanvullingen en verbeteringen. Utrecht: J. L. Beijers, 1913, 94
Geïllustreerd muzieklexicon, onder redactie van Mr. G. Keller en Philip Kruseman, medewerking van Sem Dresden, Wouter Hutschenruijter (1859-1943), Willem Landré, Alexander Voormolen en Henri Zagwijn; uitgegeven in 1932/1949 bij J. Philips Kruseman, Den Haag; pagina 351
Frankfurter Personenlexikon (25 januari 2020)
James M. Keller; Chamber Music: A listener’s guide voor Brahms’ Strijkkwintet en Christopher Fifield: Max Bruch: His life and Works voor Bruchs Vioolconcert
Het nieuws van den Dag, 31 maart 1905, rouwadvertentie

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.