Jeff Dunham

Dunham is enig kind. Hij begon op zijn achtste met buikspreken. Hij beschouwde het als een vaardigheid die iedereen kon leren met wat oefening. Dunham is afgestudeerd in communicatie aan de Baylor University in Waco (Texas), maar heeft volgens eigen zeggen nooit een 'echte baan' gehad.[1][2]

Dunham maakte zijn debuut met zijn buikspreekact in 1985, in de Broadwayshow Sugar Babies, samen met Mickey Rooney en Ann Miller. Bij zijn eerste ervaringen leerde hij zijn act regelmatig aan te passen daar de grappen die hij vertelde niet overal even succesvol waren.[1]

In 1990 trad Dunham op in The Tonight Show with Johnny Carson. Aan het eind van de act kreeg hij van Johnny Carson diens teken van goedkeuring,[1] iets wat maar vier andere komieken ooit kregen. Dunham heeft vaker in The Tonight Show opgetreden dan elke andere komiek.

Naast het geven van theatershows speelde Dunham ook een paar keer mee in televisieseries en -reclames. Zo was hij samen met zijn pop Walter te zien in een aflevering van Ellen en een reclame voor Hertz. Verder was hij te zien in 60 Minutes II, Fox Sports Nets The Best Damn Sports Show Period, Hollywood Squares, Entertainment Tonight, Good Morning America en Blue Collar TV.[2]

Op 18 juli 2003 trad Dunham op in Comedy Central Presents, zijn eerste solo-optreden op Comedy Central. In 2006 nam hij voor Comedy Central zijn eerste special op, Arguing With Myself. Later volgden nog meer specials: Spark of Insanity, Jeff Dunham's Very Special Christmas Special en Identity Crisis. Naast deze specials bracht Dunham ook een muziekalbum uit: Don't Come Home for Christmas.[3]

In januari 2008 werd Dunham door zijn kijkers verkozen tot de beste komiek in Comedy Centrals Stand-Up Showdown. Hij is de enige persoon ooit die tweemaal de 'Buikspreker van het Jaar' Award heeft gewonnen. Tevens werd hij genomineerd voor de 'Komiek van het Jaar' door de TNN Music City News Country Awards,[2] In 2017 kreeg hij een ster op de Hollywood Walk of Fame.

Walter

Dunham heeft verscheidene poppen.

• Walter: een chagrijnige oude man die ongelukkig is in zijn huwelijk. Hij is het stereotype van een knorrig oud mannetje dat overal kritiek op heeft en nooit tevreden kan zijn. Hij geeft niets om zijn vrouw of om het publiek, en heeft een sarcastische kijk op de wereld. Walter is een veteraan uit de Vietnamoorlog. Walter was een van Dunhams eerste poppen, en tevens een van de weinige poppen die door Dunham zelf zijn gemaakt.
• Peanut: een woozle (fictief wezen in de Winnie de Poeh-verhalen). Hij heeft een paarse huid met een witte vacht, een groen plukje haar en hij draagt slechts één schoen. In tegenstelling tot Dunhams andere poppen is Peanuts humor niet gecentreerd rondom een specifiek thema of stereotype. Peanut is altijd druk en opgewekt, en houdt ervan om grappen te maken over Dunham zelf. Hij wordt geregeld gebruikt in combinatie met José Jalapeño, die eveneens slachtoffer is van Peanuts grappen. Hij komt uit Micronesië.
• José Jalapeño On a Stick: een pratende jalapeño op een stok. Hij is de meest eenvoudige pop van Dunham, daar alleen zijn mond kan bewegen. José draagt een sombrero en praat met een zwaar Mexicaans accent. Hij symboliseert het latino-stereotype. De meeste grappen rondom hem draaien om zijn afkomst en zijn vreemde verschijning. Dunham gebruikt José meestal in combinatie met Peanut.
• Achmed, the Dead Terrorist: een van Dunhams recentere en bekendste poppen. Achmed is het skelet van een dode, incompetente zelfmoordterrorist. Hij is erg agressief en dreigt in iedere show voortdurend om Dunham of het publiek te vermoorden, maar heeft ook gevoelige kanten die soms duidelijk worden. Hij is doodsbang voor Walter. Zijn bekendste uitspraken zijn "Silence! I kill you!" en "Stop touching me!". Over hoe hij is gestorven bestaan verschillende verhalen (onder andere dat zijn bom te vroeg afging, dat hij een explosie veroorzaakte door te bellen bij een benzinestation, en dat hij dood zou zijn geschoten door Amerikaanse soldaten). Hoewel hij er stereotiepe ideeën van moslimextremisten op na houdt, beweert hij zelf geen moslim te zijn daar hij gefabriceerd is in China.
• Melvin the Superhero Guy: een superheld die door Dunham wordt gebruikt om grappen te maken over stereotiepe superhelden. Melvin heeft maar twee superkrachten: hij kan vliegen (over de afstand die Dunham hem kan gooien) en heeft röntgenogen (maar hij kan niet door siliconen kijken). Melvin draagt een blauw kostuum en heeft een opvallend grote neus. Melvin is totaal niet onder de indruk van andere superhelden daar hij hen maar uitslovers vindt met hun grote arsenaal aan superkrachten.
• Sweet Daddy Dee: een trotse Afro-Amerikaanse souteneur en de nieuwe manager van Jeff. Hij noemt zichzelf een 'pimp', wat volgens hem staat voor 'player in the management profession'.
• Bubba J.: een stereotiepe redneck. Hij houdt van simpele dingen in het leven zoals bier en NASCAR. Hij is niet bijster intelligent.
• Diane: ze verscheen voor het eerst met Dunham in de film Dinner For Schmucks als 'Debbie', de vrouw van zijn personage. Ze maakte haar stand-updebuut in Dunhams Identity Crisis Tour (2010).
• Achmed Junior (AJ): zoon van Achmed, the Dead Terrorist, half gehavend door het 'ongeluk' dat Achmed met zijn mobiele telefoon bij de benzinepomp heeft gehad waardoor hij er half menselijk en half als skelet uitziet. Tevens heeft deze een Brits accent gezien hij nu in een pleeggezin in Engeland woont.
• (Mini) Ugly Ass Jeff: in de Identity Crisis Tour maakt Peanut zijn 'buikspreek'-debuut, dit doet hij met een kleine Jeff Dunham-pop.
• Little Jeff: In de Disorderly Conduct Tour verscheen Little Jeff. Hij houdt er blijkbaar erg van om zijn grotere identiteit belachelijk te maken en tijdens de show zou hij hierdoor ook bijna vermoord zijn geworden. Na de show is deze pop verloot op e-bay met de handtekening van Jeff op de stok, de winst zou naar een goed doel zijn gegaan.
• Jacques Merde: de franse neef van Ahmed, ook een terrorist.
• Larry: de persoonlijke adviseur van president Donald Trump.

• Jeff Dunham: Arguing With Myself (2006)
• Jeff Dunham: Spark of Insanity (2007)
• Jeff Dunham: Very Special Christmas Special (2008)
• The Jeff Dunham Show (2009)
• Dinner For Schmucks (2010)
• Controlled Chaos (2011)
• Jeff Dunham: Identity Crisis (2011)
• So Random! (Aflevering: Hart To Hart)
• Jeff Dunham: Minding The Monsters (2012)
• Jeff Dunham: All over the Map (2014)
• Jeff Dunham: Relative Disaster (2017)
• Jeff Dunham: Beside Himself (2019)

• Don't Come Home for Christmas (2008)

• Funniest Male Stand-Up Comic (American Comedy Awards)

• (en) Officiële website
• (en)  Jeff Dunham in de Internet Movie Database

Zie de categorie Jeff Dunham van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.