Jane Hunt

Jane Hunt werd in 1812 in Philadelphia geboren. Ze was de dochter van William en Mary Master. In 1845 trouwde ze met Richard Pell Hunt en het echtpaar verhuisde naar Waterloo in de staat New York. In 1848 nodigde Hunt Martha Wright, Mary Ann McClintock, Lucretia Mott en Elizabeth Cady Stanton uit voor een bijeenkomst over vrouwenrechten. Mott en Cady Stanton hadden elkaar acht jaar eerder ontmoet tijdens de World Anti-Slavery Convention, waaraan de genodigde vrouwen vervolgens niet hadden mogen deelnemen. Een aantal vrouwen was na deze ervaring geïnteresseerd geraakt in vrouwenrechten. Tijdens de eerste bijeenkomst besprak Hunt met de vier genodigden de benarde maatschappelijke positie van vrouwen. Enkele dagen later, op 19 juli 1848, organiseerden zij de Seneca Fallsconventie. De conventie had 300 bezoekers, onder wie Frederick Douglass. Tijdens de conventie werd de zogenaamde Declaration of Sentiments opgetekend. Dit document, gebaseerd op de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring, eiste burgerrechten voor vrouwen. Ook de vraag om vrouwenkiesrecht was in het pamflet opgenomen. De Seneca Fallsconventie wordt gezien als een beginpunt in de Amerikaanse strijd om vrouwenrechten. Tijdens de oprichting van de Internationale Vrouwenraad in 1888 werd de Seneca Fallsconventie door medeorganisator Cady Stanton aangehaald als de eerste stap op de weg naar het verwerven van vrouwenkiesrecht.[1]

Hunt overleed te Chicago in 1889. Ze ligt naast haar man begraven op Maple Grove Cemetery in Waterloo in Seneca County in de staat New York.