Jan-Willem Rosier

Jan-Willem Rosier (Lanaken, 15 september 1858 - Antwerpen, 24 juli 1931) was een Belgisch kunstschilder. Hij schilderde portretten en 18e-eeuwse taferelen uit het dagelijkse leven maar ook godsdienstige taferelen.

Jan-Willem Rosier
Persoonsgegevens
Geboren	Lanaken, 15 september 1858
Overleden	Antwerpen, 24 juli 1931
Nationaliteit	Belg
Beroep(en)	schilder
RKD-profiel
Portaal    Kunst & Cultuur

De opstanding van Lazarus (1880) in de Sint-Pieterskerk te Lo

Omstreeks 1870 ontmoette Rosier Godfried Guffens toen deze in de Sint-Ursulakerk van Lanaken schilderde. In 1880-81 studeerde hij aan de École nationale supérieure des beaux-arts te Parijs en reisde in 1882 naar Engeland voor een opleiding portretschilderen. Even later vestigde hij zich in Antwerpen. Toen hij in 1885 tot leraar aan de Antwerpse academie werd benoemd had hij onder andere Rik Wouters en Edward Van Ryswyck als leerling. In 1886 kreeg hij een eervolle vermelding (3e prijs) in het concours voor de Prijs van Rome, toen gewonnen door Constant Montald.

Tijdens de wereldtentoonstelling van 1894 te Antwerpen mocht hij een werk exposeren. Hij werkte tien jaar (1888-1898) aan een kruisweg voor de Sint-Ursulakerk van Lanaken. Dit werk werd een aantal keren gekopieerd voor gebruik in andere kerken.[1] Onder andere in de Sint-Hubertuskerk in Runkst hangt zo'n kopie.[2] In 1886 kreeg hij de derde prijs op de "Prijs van Rome". Er volgde nog een Gouden Medaille op een tentoonstelling te München. Een Argentijnse president kocht in 1883 een schilderij van hem tijdens een tentoonstelling in Argentinië. Tijdens de Eerste Wereldoorlog week hij uit naar Engeland en gaf in Londen les aan de London School of Arts. Na de oorlog keerde Rosier terug naar België. In 1927 moest hij omwille van zijn verslechterende gezondheid stoppen met schilderen.

Zie de categorie Jan Willem Rosier van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.