Jan-Baptist De Bock

Over het leven van Jan-Baptist De Bock, vaak ook Jan-Baptist De Boeck genoemd, is zeer weinig bekend. Hij studeerde aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. In 1851 won hij de Prijs van Rome voor beeldhouwkunst met een bas-reliëf “De dood van Socrates”. Hij was de eerste laureaat die ingevolge een wijziging van het reglement een theoretisch examen moest afleggen vooraleer hij op reis kon vertrekken. Dit examen testte de kennis van het Frans, algemene literatuur, geschiedenis en antropologie. De jury oordeelde dat zijn kennis van het Frans en de algemene literatuur onvoldoende was. Hij ontving dan ook een toelage om zijn studies hierin verder te zetten. Na de tweede proef, een jaar later, oordeelde de jury dat zijn kennis van het Frans weliswaar nog steeds onvoldoende was, maar hij mocht toch vertrekken op voorwaarde dat hij zijn reis begon met een verblijf van zes maand in Parijs. Hij reisde samen met zijn vriend Jan-Baptist Van Wint en ze verbleven samen in Rome in de Via Leonina, 15.[1] Na zijn terugkeer specialiseerde hij zich in Neo-gotische religieuze beeldhouwkunst. Hij opende daartoe een atelier in de Provinciestraat te Antwerpen samen met Jan-Baptist Van Wint. Zij realiseerden Neo-gotisch beeldhouwwerk voor diverse kerken, onder meer voor de O.-L.-Vrouwekathedraal in Antwerpen.

• Werken van Jan-Baptist De Bock op BALaT KIK-IRPA