Jacobus Adrianus Cornelis van Leeuwen

Van Leeuwen behaalde zijn diploma aan het gymnasium van Zutphen en studeerde daarna theologie aan de Universiteit van Utrecht. Hij promoveerde aldaar in 1894 met een proefschrift De Joodsche achtergrond van den brief aan de Romeinen.

Van Leeuwen werd na zijn promotie beroepen tot predikant, eerst in Avereest en daarna in Alkmaar. In 1908 werd hij benoemd tot hoogleraar Godgeleerdheid aan de Universiteit van Utrecht. Hier doceerde hij onder meer de exegese van het Nieuwe Testament, oud-christelijke letterkunde en gaf les in de encyclopedie van de theologie, een alomvattende inleiding in de godgeleerdheid. Hij werd beschouwd als een conservatief theoloog. Van 1921 tot 1922 was hij tevens rector magnificus van de Universiteit van Utrecht.

Naast zijn werk als hoogleraar was Van Leeuwen redacteur van het tijdschrift Theologische Studiën en was tevens jarenlang kerkvoogd en als lid van de wijkvereniging actief binnen de Nederlands Hervormde kerkgemeente van Utrecht.

• De Joodsche achtergrond van den brief aan de Romeinen, proefschrift, Utrecht 1894
• Erasmus, Hollandia Uitgeverij, Baarn 1914, monografie
• Openbaring en Cultuur, Utrecht 1929, monografie
• Zuivere objectiviteit?, Utrecht 1925, artikel