Jacob Moolenburgh

Mr. J. Moolenburgh stamde uit een Zeeuwse, patricische familie en was de zoon van Huibrecht Moolenburgh (1784-1858), lid van Provinciale Staten van Zeeland, en Johanna Cornelia de Glopper (1802-1890). Hij trouwde in 1858 met Cornelia Hocke van Weel (1834-1909) met wie hij zeven kinderen kreeg (van wie er drie jong overleden). Eén van zijn zoons was mr. Antonie Moolenburgh (1871-1943), heer van Zonnemaire, wethouder te Bussum, en hij was grootvader van Cornelis Moolenburgh.[1]

Moolenburgh werd op 8 oktober 1851 tot doctor in de rechten bevorderd aan de Utrechtse Hogeschool. Hij verkreeg in november van dat jaar van de daartoe benoemde commissie, uit het Provinciaal Gerechtshof daartoe benoemd, na een afgelegd examen het getuigschrift dat hij tevens alle bekwaamheden bezat voor een notaris.[2] Bij Koninklijk Besluit van 26 juli 1853 nummer 62 met intrekking van het besluit van 17 juni 1853 nummer 51 werd hij benoemd tot burgemeester van Bommenede en Zonnemaire.[3] In december 1855 werd hij benoemd tot procureur bij de arrondissementsrechtbank te Zierikzee, met de machtiging om burgemeester van eerder genoemde gemeentes te blijven[2] en in 1860 werd hij bij Koninklijk Besluit benoemd tot plaatsvervangend rechter bij diezelfde rechtbank. In 1861 bestond de Utrechtse Hogeschool 225 jaar; Moolenburgh maakte deel uit van de commissie die de reünie van oud-leerlingen organiseerde; 's avonds werd een groot feest ter ere van genoemde gebeurtenis gegeven op het Vredenburg te Utrecht.[4] De gemeenten Zonnemaire en Bommenede verenigden zich in 1866 tot een gemeente Zonnemaire, waarvan Moolenburgh weer burgemeester werd.[5] In september 1883 werd Moolenburgh door de Provinciale Staten van Zeeland, ter vervanging van de overleden heer mr. Borsius, gekozen tot lid van de Eerste Kamer met 33 van de 37 uitgebrachte stemmen.[6] Bij het overlijden van Moolenburgh, in 1892, werd uitgebreid stilgestaan door de voorzitter, A. van Naamen van Eemnes, in de Eerste Kamer.[7] Ook bij de Zeeuwse Landbouw Maatschappij, waarvan Moolenburgh voorzitter was, werd zijn overlijden herdacht en werd er hulde aan hem gebracht.[8]