Hyperloop

De hyperloop is een concept voor een vacuümtrein, dat in 2012 werd gepresenteerd door ingenieur Elon Musk en dat sindsdien wordt ontwikkeld door een gezamenlijk team van zijn bedrijven Tesla, SpaceX en The Boring Company. Het is een transportsysteem waarbij gebruik gemaakt wordt van een luchtdrukbuis, enigszins vergelijkbaar met buizenpost, waardoor mensen en goederen getransporteerd worden. Een groot verschil met buizenpost is dat er niet met overdruk gewerkt wordt; de hyperloop vereist een middenvacuüm. Het concept is gebaseerd op het werk van de Amerikaanse natuurkundige Robert Goddard. Het traject Los Angeles - San Francisco (550 km) wordt genoemd als mogelijkheid; het zou in 30 minuten afgelegd dienen te worden.

Impressie van een capsule van de hyperloop: een luchtcompressor aan de voorkant, een compartiment voor reizigers in het midden, een batterijcompartiment aan het einde en hoovercraftachtige ski's onder de capsule
Een 3D-schets van de hyperloopinfrastructuur; de stalen tunnels zijn hier transparant weergegeven.

Voorgeschiedenis

Het idee om spoorwegen op luchtdruk te maken werd al rond 1800 geopperd. In 1799 bedacht George Medhurst uit Londen dit voor goederenvervoer en in 1812 voor reizigersvervoer. Daarna probeerden verschillende ingenieurs het concept te realiseren en allerlei tegenslagen te overwinnen.[1]

In Ierland draaide tien jaar lang (1844-1854) de Dalkey Atmospheric Railway van een kleine 3 km, met in een gebouw een stoommachine die voor de onderdruk zorgde om de wagens een heuvel op te zuigen; de zwaartekracht zorgde voor de terugrit.[2] In Engeland volgde de South Devon Railway (32 km, 1847-1848; max. snelheid rond 100 km/h voor een korte trein).[3] In Frankrijk was er bij Parijs een klein tracé (8,5 km, 1847-1860), in Londen de Crystal Palace pneumatic railway (experimenteel, ca. 500 m, 1864), en in New York de Beach Pneumatic Transit (proefgedeelte van ca. 100 m, 1870-1873).

Recent

Om de technologische ontwikkelingen een boost te geven, heeft het bedrijf van Elon Musk, SpaceX, in juni 2015 de Hyperloop Pod Competition gestart. SpaceX bouwde een testbaan op halve schaal van 1,6 km lang, naast hun hoofdkantoor in Californië. Studententeams, maar ook bedrijven, konden meedoen aan deze competitie met een hyperloop-pod op halve schaal. In januari 2017 streden drie teams die een jaar eerder op basis van hun ontwerp geselecteerd waren, tegen elkaar, waaruit het beste hyperloop-voertuig moest blijken. Het Nederlandse studententeam van de TU Delft dat deel nam aan de competitie onder de naam Delft Hyperloop won de competitie.[4] Een Duits team (WARR uit München) won het klassement door de hoogste snelheid te halen. Er zijn inmiddels ook commerciële, niet aan SpaceX gerelateerde, initiatieven om hyperloop-systemen op te zetten.

In september 2018 is akkoord getekend tussen ProRail en de Technische Universiteit Delft om de voorlopig nog niet gebruikte tweede tunnelbuis van de Delftse spoortunnel te gebruiken om een hyperloop-testbuis te installeren voor experimenten.[5]

Eind 2019 werd bekend dat er een Hyperloop onderzoekscentrum komt op enkele kilometers van de stad Groningen, met een 3 kilometer lange testbaan. Dit centrum zal naar verwachting in 2022 klaar zijn.[6]

Bedrijven

Werking

Het hyperloop-concept bestaat uit twee bijna luchtledige pijpen, gedacht wordt aan 100 pascal, dat is een duizendste van de atmosferische druk. In een buis worden capsules geplaatst waarin goederen en/of mensen met hoge snelheid vervoerd kunnen worden. De maximumsnelheid die behaald kan worden moet rond de 1200 km/h gaan liggen. Er wordt beoogd de capsules met een frequentie van 0,5 tot 2 per minuut te laten vertrekken. Het systeem zou vooral op afstanden onder de 1000 kilometer interessant zijn, daarboven zou een vliegverbinding efficiënter zijn. Hyperloop heeft vanuit verschillende hoeken veel kritiek ontvangen; critici stellen onder meer vraagtekens bij de kostenraming en de veiligheid van het concept.

Zie de categorie Hyperloop van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.