Humphrey Bennett

Toen hij op achttienjarige leeftijd verliefd werd op een Nederlandse kunstenares verhuisde hij naar Nederland. Hun beide kinderen zouden later ook kunstenaar worden. De eerste jaren werkte Bennett in de reclamewereld. In Londen had hij een speciale kaart om in het prentenkabinet van het British Museum tekeningen te mogen kopiëren. Op de kunstacademie maakte Bennett veel modeltekeningen. Door een model dat danseres was raakte hij gefascineerd door dansbewegingen. Om de dansbewegingen vast kunnen te leggen bezocht hij vaak repetities van het Scapino Ballet of van het Nationaal Ballet.[1] Het ging daarbij om het vastleggen van de essentie. In summiere kleurige vormen tracht hij zoveel mogelijk weg te laten en de passie van de dansers uit te beelden.[2] Hiervoor gebruikt Bennett vloeiende krachtige lijnen en verschillende tekentechnieken. De ene keer gebeurt dit met dik aangezette contouren, een volgende keer fijn aangezet. De vormen worden soms opgevuld met meerdere felle kleuren. Het decor is van minder belang.

Naast danskunst tekende Bennett graag in de natuur. De boom die hij voor zijn overlijdensbericht tekende was niet naar de natuur. Tekenend voor zijn humor was dat hij tussen de takken en bladeren gezichtjes.[3] Bennett was docent aan de Gooise Academie in Laren. Hij is lid van kunstenaarsvereniging Laren-Blaricum en geeft cursussen.[4]

Exposities waren te zien in kasteel Groeneveld in Baarn, Kasteel Sypesteyn in Loosdrecht, het Singer Museum in Laren, het Amsterdamse Stedelijk Museum maar ook in Japan en Frankrijk. Zijn werk uit zijn provotijd dat in het Amsterdamse Rijksmuseum hangt, noemde hij 'mijn lelijkste tekening'.