Hugo Landheer
Hugo Landheer (Schiedam, 9 december 1896 – Bentveld (Zandvoort), 25 september 1995) was een Nederlandse kunstschilder, tekenaar en docent.
Hij was werkzaam in Schiedam en Den Haag en op 2 november 1935 vestigde hij zich in Epe, waar hij in een rustieke omgeving 28 jaar heeft gewerkt. Hij ging in 1963 in Aerdenhout wonen. In 1988, 92 jaar oud en na de dood van zijn geliefde vrouw Ottie van der Vies, verhuisde hij om fysieke redenen naar een bejaardencentrum in Bentveld. Hij had een opleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en was daar leerling van Willem Hardenberg.
Vanaf 1945 maakte hij studiereizen naar Luxemburg, Engeland, Frankrijk, Spanje, Italië, Hongarije, Oostenrijk, Duitsland, Denemarken, Polen en de toenmalige staten Joegoslavië en Tsjechoslowakije.
Hij maakte onder andere olieverfschilderijen van dieren, interieurs, molens, landschappen, stadsgezichten, marines en kerkinterieurs in een expressionistische trant.
Hij was docent aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en was daar leraar van Ton Pape.
Trivia
Jan Landheer (vader van de schilder Hugo Landheer) was volontair op een fabriek van tabak, koffie en thee. Daarna begon hij in de Hoogstraat in Schiedam een door hem overgenomen winkel in koffie, thee, cacaopoeder, suiker, sigaren, tabak en snuif. Het eerste wat hij deed was daar de grote blauwe vazen verkopen, tot verdriet van de vorige winkeleigenaar. Stellig waren deze vazen nu zeer veel geld waard geweest, volgens Hugo.
De zaak was 6 dagen in de week geopend van 6.30 - 22.30 uur (!), 's zaterdags tot 23.30 uur. Op de openingsdag van de winkel bedroeg de omzet ongeveer ƒ1,45. Bedroevend, ook voor die tijd. De week erna stonden de mensen tot op de stoep. Zaterdags stond de hele winkel vol mensen, totdat Simon de Wit in Schiedam een winkel opende waar ook koffie, thee, suiker etc. verkocht werd. Toen ging de klandizie sterk achteruit.
Vader Jan Landheer grossierde ook in koffie, thee, tabak etc. De koffie, thee en (poeder)suiker etc. werd op een handkar geladen en zo aan andere collega-winkeliers afgeleverd. Wanneer het 's winters gesneeuwd had, was de handkar moeilijk te hanteren (steile houten bruggen, gladheid!). Dan werd Kreupele Janus ingeschakeld die meehielp door met een touw de handkar te trekken.
Bronnen/naslagwerken
- Scheen 1969-1970 , dl. 1, p. 677 (als: Landheer, Hugo;*)
- Jacobs 1993 , dl. 2, p. 13