Herstellingsteken
Een herstellingsteken, ♮, wordt in muzieknotatie gebruikt om eerdere verhoging of verlaging van een noot met een kruis of mol te herstellen tot de stamtoon. Hetzelfde geldt voor herstelde noten in toonsoorten met voortekens. Het teken is afgeleid van de letter b net zoals het teken voor mol. Het molteken komt namelijk van de ronde b en het herstelteken is afgeleid van de "vierkante" b die er eerder als een h uitziet (vandaar ook de H in de Duitse muzieknootbenaming).
Als een noot dubbel is verhoogd of verlaagd, bijvoorbeeld een beses of een fisis, en er komt daarna een herstellingsteken, wordt met een herstellingsteken wederom de noot teruggebracht tot zijn stamtoon en dus beide mollen of kruisen weggehaald. Als een beses hersteld moet worden naar een bes wordt er soms een herstellingsteken en een mol geplaatst, maar gewoon één molteken voor de noot zou voldoende zijn.
Een herstellingsteken telt net zoals andere wijzigingstekens voor de rest van de maat.