Hernán Cortés

Hernán[1] Cortés de Monroy Pizarro Altamirano, marqués del Valle de Oaxaca[2] (Medellín, 1485 – Castilleja de la Cuesta, 2 december 1547) was een Spaanse conquistador. Cortés staat vooral bekend om zijn verovering van Mexico tussen 1519 en 1521.

Hernán Cortés

Cortés werd geboren in 1485 in Medellín, in de regio Extremadura in de Kroon van Castilië. Hij was de enige zoon van de verarmde edellieden Martín Cortés en Catalina Pizarro Altamirano. Via zijn moeder was hij verwant aan Francisco Pizarro, de latere veroveraar van de Inca's. Hij studeerde in Salamanca, maar maakte zijn studie niet af.

In 1506 vertrok hij naar de Nieuwe Wereld, alwaar hij meevocht in de verovering van Hispaniola. In 1511 streed hij aan de zijde van Diego Velázquez tijdens de verovering van Cuba. Nadat Juan de Grijalva en Francisco Hernández de Córdoba waren teruggekeerd van reizen van Yucatán en de Mexicaanse golfkust met verhalen over een rijk en machtig rijk, vroeg hij toestemming aan Velázquez dit land te ontdekken en te veroveren. Velázquez ging akkoord, maar trok later zijn toestemming in. Cortés besloot in 1519 toch zonder toestemming te vertrekken.

Toen hij daar aankwam ontmoette hij La Malinche, een Azteeks meisje dat zijn vriendin, assistente en tolk werd en hem vergezelde op zijn veroveringstocht door het Azteekse rijk. Hij stichtte Veracruz, om niet meer afhankelijk te hoeven zijn van Velázquez. Daarna trok hij het binnenland in. Hij stuitte in Tlaxcala op weerstand. Nadat hij het Tlaxcalteekse leger verslagen had, sloten de Tlaxcalteken, aartsvijanden van de Azteken, zich bij hem aan. Hij trok door naar Cholula, een van de grootste steden in het Azteekse Rijk en een belangrijk religieus centrum. Toen hij daar hoorde van een complot om hem te vermoorden liet hij een slachtpartij onder de bevolking aanrichten.

Op 8 november bereikte hij de hoofdstad Tenochtitlan. Hij werd verwelkomd door de hueyi tlahtoani Motecuhzoma II. Dit moment wordt door sommigen gezien als de "echte ontdekking van de Nieuwe Wereld" omdat toen twee hoogstaande beschavingen, die nog nooit eerder contact hadden gehad, elkaar voor het eerst ontmoetten. Kort na aankomst liet Cortés Moctezuma gevangennemen. De volgende maanden verliepen relatief rustig tot Cortés weer terug moest naar de kust, omdat Velázquez een leger onder leiding van Pánfilo de Narváez op hem had afgestuurd. Cortés versloeg het leger zonder veel problemen, en de meeste soldaten van Velázquez liepen naar hem over. Teruggekeerd bleek de stad Tenochtitlan in chaos te verkeren, nadat Pedro de Alvarado een slachting had aangericht tijdens een belangrijk religieus festival. Cortés riep Moctezuma op zijn volk tot bedaren te brengen, waarbij deze twee maanden na de opstand omkwam.

De nacht daarna ontvluchtte Cortés met zijn leger de stad. Hierbij kwamen velen van zijn soldaten en Tlaxcalteekse bondgenoten om, daarom staat deze nacht bekend als La Noche Triste (de Treurnacht). Daarna richtte Cortés zijn hoofdkwartier in in Texcoco, de op een na belangrijkste stad van Mexico, waarvan de leider Ixtlilxochitl II de kant van Cortés had gekozen. Hij begon Tenochtitlan, waar inmiddels de pokken waren uitgebroken, te belegeren. Na een belegering van drie maanden gaf de laatste Azteekse leider Cuauhtémoc zich over aan Cortés.

Na de verovering van het Azteekse Rijk maakte Cortés nog een weinig succesvolle expeditie naar Honduras (1524-1526). Hij bleef zo lang weg dat hij al dood werd gewaand. Tussen 1532 en 1536 ondernam hij nog een expeditie naar Neder-Californië en kreeg de titel Markies van de Vallei van Oaxaca.

Cortes stierf op 62-jarige leeftijd nabij Sevilla in Spanje.