Herinneringsinsigne Binnenlandse Strijdkrachten 1944-1945
Het Herinneringsinsigne Binnenlandse Strijdkrachten 1944-1945 werd na de oorlog door Prins Bernhard der Nederlanden ingesteld.
De Prins der Nederlanden was op 3 september 1944,[1] zeer tegen de zin van de ministerraad en van de geallieerden tot "Bevelhebber van de Binnenlandse Strijdkrachten" gemaakt. Deze Oranjegezinde gewapende militie moest het gezagsvacuüm opvullen dat ontstond na het verjagen van de Duitse bezetter. De Prins speelde in de hem zeer toegewijde BS een grote rol.
De Binnenlandse Strijdkrachten, officieel Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten of "NBS" kwamen voort uit de drie belangrijkste verzetsgroepen: de Ordedienst (OD), de Landelijke Knokploegen (LKP) en de Raad van Verzet (RVV).
De ongeorganiseerde of spontaan georganiseerde BS heeft tal van verdienstelijke taken uitgevoerd en als bevelhebber van de BS werd Prins Bernhard, zoals dat de bevelhebber van een overwinnend legerkorps toekomt, tot Commandeur in de Militaire Willems-Orde benoemd. Voor de manschappen van de Binnenlandse Strijdkrachten was er geen decoratie of zichtbaar eerbetoon. Zij kwamen niet in aanmerking voor het Mobilisatie-Oorlogskruis of het Oorlogsherinneringskruis. Het Verzetsherdenkingskruis werd pas in 1980 ingesteld.
Daarom werd vlak na de oorlog op persoonlijk initiatief van Prins Bernhard een herinneringsinsigne ingesteld dat aan alle leden van de Binnenlandse Strijdkrachten is uitgereikt. Het Herinneringsinsigne is een ovaal bronzen plaatje van 25 bij 20 millimeter. Op de voorzijde is een gekroonde "B" afgebeeld met het opschrift "BINNENLANDSCHE STRIJDKRACHTEN 1944-1945". In de rand, onder de '4' van "1944" beginnend en eindigend onder de '1' van "1945" staat de afkorting "VE MI". Vermoedelijk zijn dit de initialen van de ontwerper.[2] Op de keerzijde is in hoog reliëf de handtekening van Prins Bernhard aangebracht. Daarnaast bevindt zich aan de achterzijde een knevel om het insigne op de revers van een jasje te kunnen dragen.
Diploma
Elk Herinneringsinsigne werd vergezeld van een document, een brief van Prins Bernhard, met de volgende woorden:[3]
 |
Aan hen die in actieve dienst zijn geweest bij de Binnenlandsche Strijdkrachten, wordt door mij, zoals u wellicht weet, bij hun uittreden het B.S. insigne, vergezeld van een oorkonde, uitgereikt als dank, voor de diensten, welke zij aan ons land hebben bewezen. Het is mij een behoefte, om dit insigne gelijkertijd, als postume hulde toe te kennen aan diegenen die, in dienst bij de Binnenlandsche Strijdkrachten, hun leven hebben gegeven voor de vrijheid van het vaderland, en ik moge het derhalve thans aan U als nabestaande doen toekomen. Ik verzoek U, dat insigne te willen aanvaarden al bewijs van mijn eerbied en diepe erkentelijkheid voor hem die in den strijd het hoogste offer bracht. Bernhard |
 |
Deze tekst lijkt niet de enige tekst geweest te zijn die als dankbetuiging verstuurd werd.[4]
De onderscheiding heeft een particulier karakter gehad en ze mocht niet op de uniformen van de Nederlandse strijdkrachten worden gedragen. Omdat de BS uiteindelijk tienduizenden leden telde zijn er veel insignes vervaardigd.
Literatuur
- dr. W.F. Bax, De Nederlandse Ridderorden en Onderscheidingen, 1951
Bronnen, noten en/of referenties
|