Hendrik Jacob van Doorn van Westcapelle

Mr. Van Doorn was een zoon van mr. Abraham van Doorn (1760-1814) en diens eerste vrouw Pieternella Wilhelmina van Dishoeck (1764-1802). Hij was een broer van jhr. mr. Anthony Pieter van Doorn (1791-1870), rechter in Zeeland. Hij trouwde in 1810 jkvr. Adriana Wilhelmina Magdalena Schorer, vrouwe van Westcapelle (1787-1829) met wie hij negen kinderen kreeg. Hij werd op 1829 in de adelstand verheven met de titel van baron bij eerstgeboorte; zijn tak stierf in 1970 uit.

Van Doorn was een conservatieve staatsman en trouwe dienaar van de koningen Willem I en Willem II. Hij werd door Willem I in 1826 als Gouverneur naar Oost-Vlaanderen gezonden. Van 1830-1836 was hij minister van Binnenlandse Zaken, en vanaf 1841 minister van Staat. Hij stijfde na 1830 de koning in diens overtuiging dat de afscheiding van België ongedaan kon worden gemaakt. Hij was invloedrijk als vicepresident van de Raad van State en secretaris van de ministerraad. In 1848 was hij een van de voornaamste 'slachtoffers' van de koerswijziging van de koning, die hem als vertegenwoordiger van een voorbije tijd ontsloeg.