Henri Ritzen (schilder)
Henri Ritzen (Schinnen, 1892 - aldaar, 1976) was een Nederlandse kunstschilder. Ritzen is onder andere bekend geworden door het schilderen van landschappen en religieuze voorstellingen.
Opgegeven reden: Op geboortedata en sterfdata na geen interne links. Ook is de tekst bijna volledig in de tegenwoordige tijd geschreven ipv verleden tijd.
Levensloop
Henri Ritzen werd geboren op 21 mei 1892 in Schinnen.
42 jaar later, in 1935, debuteert hij met een schilderijententoonstelling in het gemeentehuis van Schinnen. Gezinshoofd, middenstander, huisschilder, leraar reclame-tekenen op de avond-LTS in Sittard, amateur-toneelspeler, kerkmeester en zeer actief in de dorpsgemeenschap. Maar ook behept met een bijzonder tekentalent.
Onder invloed van zijn leermeesters Jos A. Postmes en Henri Jonas ontwikkelt Henri Ritzen een stijl die hem zo eigen maakt. Zijn doeken tonen hoe Zuid-Limburg werkelijk is. Ze worden in de jaren dertig van de twintigste eeuw gezien als dé uitingen van Limburgs volksgevoel en religiositeit.
Hij neemt een bijzondere positie in onder de Limburgse landschapsschilders. Hij zet zijn schildersezel neer in het land van Schinnen, en schildert vanuit de hoogte het landschap. De gebogen lijnen (de glooiingen en de ronding van de horizon) worden een bepalend structuurelement.
In januari 1940 zijn drie werken van Henri Ritzen te zien op de tentoonstelling ‘Onze kunst van heden’ in het Rijksmuseum te Amsterdam. Een maand later worden twee werken geselecteerd voor een kleinere expositie‘Nederlandsche Kunst van heden’ in het Museum voor Moderne Kunst te Brussel.
De lyrische toon van zijn werk verandert na de tweede wereldoorlog in ernst, stilte en somberte. Het romantisch expressionisme maakt plaats voor bezieling. Het ware gezicht van het landschap wordt nu getoond. Donkere grond-tonen met lichte kleurtoetsen in hetcentrum doen de kijker als het ware het schilderij intrekken. Zijn werken zijn meer dan nostalgische verbeeldingen. Hij creëert nu landschappen waar plaats is voor de verbeelding van de kijker. Ze bieden een perspectief op een andere wereld dan de zichtbare wereld.
In Ritzen zelf verandert er iets. Het idealiserend terugverlangen naar het landschap verdwijnt. Figuratie wordt herleid tot abstractie. Het landschap krijgt vorm in grote grillige vlakken. Opmerkelijk is de lichtinval. Een mysterieuze, directe gloed. Het levert Henri Ritzen een bijzondere plek op tussen de Limburgse Luministen.
In 1954, op 62-jarige leeftijd, treedt Henri Ritzen weer voor het voetlicht tijdens de groepstentoonstelling ‘Het Limburgs Landschap’ in Kasteel Hoensbroek. Hier wordt duidelijk dat er andere tijden zijn aangebroken. Nieuwe critici ontdekken de avant garde en wenden zich af van de traditionele landschapsschilders. Ook het werk van Henri Ritzen moet eraan geloven.
Maar de nieuwe tijdsgeest kan de oude niet helemaal verdrijven. Begin jaren zestig vindt Henri Ritzen na zijn pensionering weer tijd en ruimte om te schilderen. Een nieuwe periode breekt aan. De verf wordt korreliger, dikker, vlakken worden organische structuren. Henri Ritzen baant zich een weg uit het landschap. De glooiingen van weleer worden geabstraheerd, de gebogen lijn niet langer herkenbaar. Grote verfvlakken domineren het landschap.
In zijn laatste schilderjaren geeft Ritzen verder duiding aan het landschap. Een abstract-modern schilder, tegen de tachtig dan, schildert doeken waarin ruime opgezette verfvlakken hard tegenelkaar gezet worden. De ooit lyrische uitingen van het Limburgs land zijn nu door een hernieuwde en herziene blik tot kleurrijke abstractie herleid.
Henri Ritzen overlijdt op 22 september 1976.
Geplaatst op: 07-02-2007 |
Dit artikel is een beginnetje over kunst & cultuur. U wordt uitgenodigd om op bewerken te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen. |  |