Henri Petri

Petri is afkomstig uit een muzikaal gezin. Zijn vader was hoboïst in het stedelijke orkest van Utrecht, zijn neef Willem Petri (1865-1950) was organist, pianist en muziekpedagoog en een andere neef Martinus Petri (1853-1924) was eveneens violist en dirigent. Hij kreeg vioolles en na de dood van zijn vader door de concertmeester Dahmen van het Utrechts Stedelijk Orkest. Van 1871 tot 1874 studeerde hij bij Joseph Joachim in Berlijn. Vermoedelijk heeft hij vervolgens bij Henri Vieuxtemps aan het Koninklijk Conservatorium in Brussel studeert.

In 1877 verzorgde hij een solistisch optreden in Londen. Vervolgens was hij van 1877 tot 1881 concertmeester bij de Fürstliche Hofkapelle Sondershausen en van 1881 tot 1882 in Hannover. Vanaf oktober 1882 was hij concertmeester van het bekende Gewandhausorchester in Leipzig. In deze functie bleef hij tot 1889 en veranderde zich vervolgens in de functie als Koninklijk Saksische concertmeester (Königlich Sächsischer Konzertmeister) aan de Dresdner Hofkapelle, zoals de huidige Staatskapelle Dresden toen nog heette.

In Dresden was hij eveneens docent aan de Hochschule für Musik Carl Maria von Weber Dresden. Tot zijn leerlingen behoorden onder anderen de dirigent Willem Mengelberg, de componist Gustav Carl Luders, de componiste Margarethe Stern, de componiste Dora Pejačević, de componist en dirigent Arno Starck en de violist Franz Spiess.

Hij werkte als violist in verschillende kamermuziekensembles. Samen met Bolland, Thümer en Klengel (later A. Schröder) vormde hij het Gewandhaus-Quartett in Leipzig. In Dresden richtte hij een eigen Petriquartett op samen met Erdmann Warwas (viool), Alfred Spitzner (altviool) en Georg Wille (cello). Er bestaat een portret van dit strijkkwartet geschilderd in 1907 door Robert Sterl.

Als arrangeur schreef hij een groot aantal bewerkingen voor zijn instrument, de viool. Hij schreef als componist ook eigen werken. Petri raakte bevriend met Ferruccio Busoni. Die droeg hem zijn zowel zijn 2e strijkkwartet op als het vioolconcert wiens première hij in 1897 met de Berliner Philharmoniker onder leiding van Busoni zelf verzorgde.

Zijn zoon Egon Petri (1881-1962) was een pianist.

• Gemälde, Zeichnungen, Briefe und Dokumente - Sonderausstellung zum 90. Todestag des Dirigenten Ernst von Schuch (1846–1914) und des Soloviolinisten Henri Petri (1856–1914), in: Katalog der Ausstellung vom 1. Mai bis 18. Juli 2004 im Robert-Sterl-Haus Naundorf (Sachsen).
• Ferruccio Busoni: Briefe an Henri, Katharina und Egon Petri : Gesamtausgabe, Wilhelmshaven Noetzel, 1999.
• Wilhelm Joseph von Wasielewski en Waldemar von Wasielewski: Die Violine und ihre Meister, 4. Auflage, Sändig, Wiesbaden 1904, S. 518.

• (en) Korte biografie op de internetpagina van de University of Leeds
• (de) Portret van Henri Petri
• (de) Fotografie van Henri Petri door A. en Th. Weger in het Stadtgeschichtliche Museum Leipzig
• Bladmuziek van Henri Petri op de website van het International Music Score Library Project