Henri Daniel Guyot (1753-1828)

In het begin waren er 14 leerlingen. Guyot stond als leraar zelf voor de klas. De eerste jaren werd in kleine panden les gegeven, achtereenvolgens aan de Brugstraat, de Oude Ebbingstraat en de Turftorenstraat.

In 1808 moest de school door een flinke toename van het aantal leerlingen een groter pand zoeken. In eerste instantie werd een verhuizing naar Haarlem overwogen. Dankzij steun van de provincie en de stad Groningen werd de school aan het westelijke gedeelte van de Ossenmarkt (nu het Guyotplein) gevestigd. De woningen werden omgebouwd tot een internaat voor jongens en meisjes in 1819, 1822 en 1838. Om het instituut te kunnen bekostigen werden afdelingen in het hele land geopend. Guyot werkte tot aan zijn dood voor zijn instituut. Opvolger was zijn zoon Dr. Charles Guyot, die tot 1854 werkte.

Het Guyotplein in Groningen, met in het midden het aan H.D. Guyot gewijde monument (2009)

In de herfst van 1815 kreeg Guyot volledige erkenning voor zijn werk van Koning Willem I. Bij koninklijke Besluit werd hij tot lid van de faculteit der Letteren en Wijsbegeerte van de Rijksuniversiteit Groningen benoemd, waardoor hij zich hoogleraar mocht noemen. Een jaar eerder was hem al de titel professor honorarius verleend. Verder kreeg hij een koninklijke onderscheiding en werd hij ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw[1]. Ook werd in 1829 voor hem het Guyotmonument opgericht op het Guyotplein in Groningen.

In de herfst van 1827 voelde hij zich niet lekker en bleef thuis. Voor het laatst vierde hij zijn verjaardag met familie. Na nieuwsjaarsdag van 1828 werd hij steeds zieker. In de vroege morgen van 10 januari 1828 stierf hij aan gevolgen van zijn ziekte[1].

Zomerpostzegel 1935

• Henri Daniel Guyot Instituut, het door hem gestarte instituut.
• In de serie Zomerzegels van 1935 is een postzegel aan hem gewijd.

Zie de categorie Henri Daniel Guyot (1753-1828) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.