Han Hoogerbrugge

Hoogerbrugge studeerde aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam van 1983 tot 1988. Hij vestigde zich daarna als kunstenaar in Rotterdam. Het jaar erop, in 1989, trad hij op de voorgrond met een duo-expositie met Joop Witteveen in Galerie Dionysus.[2] Met deze galerie nam hij deel aan het multiculturele festival Metro '89 in Antwerpen.[3] Later dat jaar exposeerde hij ook in de Nomaden Galerie in Rotterdam.[4]

In het begin van de jaren 1990 dook Hoogerbrugge met zijn werk in de wereld van het bodybuilden, die met zijn eigen wetten en jargon volgens hem overeenkomsten vertoont met de kunstwereld. Een recensie hierover in NRC Handelsblad meldde:

In 1992 was Hoogerbrugge genomineerd voor een Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst.[1] In 2008 werd hij onderscheiden met de Hendrik Chabot Prijs.

Met de opkomst van het internet halverwege de jaren 1990 begon Hoogerbrugge zich te richten op digitale kunst en profileerde hij zich als kunstenaar op internet. Op de site Modern Living publiceerde hij van 1998 tot 2001 een reeks getekende zelfportretten, die hij Neurotica noemde. Daaropvolgend kwam hij met een een serie korte flashfilmpjes, Nails genoemd.[6]

In veel van zijn vroege digitale werk maakte hij gebruik van het animatieprogramma Adobe Flash. Zijn digitale Prostress-creatie zijn later weer als traditionele cartoon dagelijks in de Volkskrant gepubliceerd.[7]

In 2012 ontving hij van het Rotterdams Centrum voor Beeldende Kunst een onderzoeks- en ontwikkelingssubsidie voor een beeldboekproject,[8] en in 2019 voor een De Mars der Dwaasheid-project.[9]