Grumman F6F Hellcat

De Grumman F6F Hellcat was een Amerikaans jachtvliegtuig, opererend vanaf vliegdekschepen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het werd ontwikkeld om de oudere F4F Wildcat te vervangen in de Amerikaanse Marine. Hoewel de Hellcat lijkt op zijn voorganger, was het een nieuw ontwerp, met een krachtigere motor. Samen met de F4U Corsair was het de voornaamste jager van de Amerikaanse Marine tijdens de tweede helft van de Tweede Wereldoorlog.

Grumman F6F Hellcat
Algemeen
RolJachtvliegtuig
Bemanning1
Status
Gebruikzie tekst
Afmetingen
Lengte10,24 m
Hoogte3,99 m
Spanwijdte13,06 m
Vleugeloppervlak31 
Gewicht
Leeggewicht4190 kg
Startgewicht6990 kg
Krachtbron
Motor(en)1 × Pratt & Whitney R-2800-10W
Vermogen1491 kW
Prestaties
Topsnelheid610 km/u
Klimsnelheid17,8 m/s
Vliegbereik2460 km
Actieradius1520 km
Dienstplafond11370 m
Bewapening
Boordgeschut2 × 20 mm kanon of 6 × 12.7 mm Browning mitrailleurs
Bommen110 kg divers of 1 x 230 kg
Raketten6 × 127mm of 2 × 29mm ongeleide raketten
Portaal    Luchtvaart

In het ontwerp werd rekening gehouden met de gevechtservaring tegen de Japanse Zero. De Hellcat werd het meest succesvolle marinevliegtuig, met een totaal van 5271 overwinningen op vijandelijke toestellen. Het was in dienst bij de Amerikaanse Marine, en Mariniers, en de Britse Royal Navy. Na de Tweede Wereldoorlog werd het toestel geleidelijk aan vervangen, maar de laatste Hellcats deden dienst tot 1954 als nachtjager.

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina F6F Hellcat op Wikimedia Commons.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.