Googie-architectuur
Googie-architectuur is een vorm van architectuur waarbij men zich baseert op ongebruikelijke vormen en symbolen. Het is bovendien een genre binnen de wereld van de futuristische architectuur, sterk beïnvloed door de auto-cultuur, het ruimtevaarttijdperk en het atoomtijdperk.
De stijl ontstond in het zuiden van Californië op het eind van de jaren 1940 en bleef er populair tot het midden van de jaren 60. Vaak werden gebouwen zoals motels, boetiekjes, fast-foodrestaurants en bowlingzalen uitgewerkt volgens de principes van deze architectuurstroming. Onder de belangrijkste kenmerken van Googie-architectuur bevinden zich de krullende, hellende daken; ook het overdadig gebruik van glaspartijen, staal en neonverlichting is kenmerkend. Bovendien werden heel wat vormen uit het ruimtevaarttijdperk gebruikt die beweging uitdrukken, zoals boemerangs, vliegende schotels en parabolen, en vrije vormen zoals verzachte parallellogrammen. Deze stilistische kenmerken weerspiegelden immers het belang dat de Amerikaanse samenleving hechtte aan futuristische ontwerpen en de fascinatie voor futuristische thema's. Net zoals gebeurde met de art deco uit de jaren 1930 werden heel wat bouwwerken die in deze stijl werden opgetrokken nadien weer afgebroken.
Oorsprong
De benaming Googie heeft haar oorsprong in 1949, toen architect John Lautner het Googie's-koffiehuis ontwierp, met bijzonder vernieuwende architecturale kenmerken. Googie's bevond zich op de kruising van Sunset Boulevard en Crescent Heights in Los Angeles, maar werd afgebroken in de jaren 1980. De term Googie werd al gauw genoteerd als benaming voor de stijl, toen professor Douglas Haskell van Yale University en Julius Shulman op een dag door Los Angeles reden. Haskell stond er op om het gebouw van Googie's van naderbij te bekijken, en zei onmiddellijk "dit is Googie-architectuur." De naam bleef bekend nadat hij een artikel schreef dat gepubliceerd werd in het House and Home Magazine, in de editie van 1952.[1]