Gloster Gladiator

De Gloster Gladiator is een in de jaren dertig ontwikkelde Britse dubbeldekker met een gesloten cockpit. Het was de laatste dubbelvleugelige jager van de RAF en het was bij introductie in 1937 al verouderd, overvleugeld door eendekkers als de Hurricane, de Spitfire en de Messerschmitt Bf 109. De Gladiator had een maximumsnelheid van 414 km/u en het was bewapend met twee Vickers en twee Lewis machinegeweren. De Gloster Aircraft Company leverde in totaal 747 exemplaren, grotendeels aan de RAF maar ook aan landen als Finland, Belgie, Noorwegen en China. De Portugese luchtstrijdkrachten waren in 1953 de laatsten die afscheid namen van dit gedateerde gevechtsvliegtuig.

Gloster Gladiator
Algemeen
RolJachtvliegtuig
Bemanning1
Afmetingen
Lengte8,4 m
Hoogte3,6 m
Spanwijdte9,8 m
Vleugeloppervlak30 m²
Gewicht
Leeggewicht1.560 kg
Startgewicht2.205 kg
Krachtbron
Motor(en)Bristol Mercury VIIIA of VIIIAS
Prestaties
Topsnelheid414 km/u
Actieradius714 km
Dienstplafond11.570 m
Bewapening
Boordgeschut2 Vickers en 2 Lewis machinegeweren
Portaal    Luchtvaart

Oorlogsjaren

Omdat de vliegmachine niet was opgewassen tegen zijn moderne tegenhangers werd het tijdens de Tweede Wereldoorlog voornamelijk in de periferie ingezet. Zo was het redelijk succesvol bij het bestrijden van de eveneens achterhaalde Italiaanse dubbeldekkers. Pat Pattle, een piloot met een naam als een Hollywood-ster, wist bijvoorbeeld in zijn Gloster vijftien Italianen uit de lucht te halen. Vanwege de relatief lage snelheid was het toestel verder tamelijk geschikt voor inzet vanaf vliegdekschepen. Gebruik op zee had bovendien als voordeel dat er minder kans was dat het vliegtuig werd geconfronteerd met snelle Duitse jachttoestellen.


  • Gloster Gladiator
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Gloster Gladiator op Wikimedia Commons.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.