Gijs van Hall

v.l.n.r. G. Ritmeester, burgemeester van Hall, Jean Oudinot en jhr. L. van der Stichelen Rogier, tijdens een ontvangst in Amsterdam van de Nationale Raad van het voormalig verzet in Nederland. 6 juni 1958.

In 1957 volgde hij Arnold Jan d'Ailly op als burgemeester van de gemeente Amsterdam. Hij wist in de roerige jaren zestig niet goed om te gaan met de gezagsproblemen die ontstonden door het optreden van Provo. Bekend uit die tijd is de leuze: "Van Hall Ten Val", die op veel plaatsen in de stad op de muren was gekalkt.

Na de rellen rond het huwelijk van prinses Beatrix en het bouwvakkersoproer in 1966 werd de hoofdcommissaris H.J. van der Molen ontslagen en per 1 juli 1967 werd ook Van Hall ontslagen.[1]

Van Hall gold als een regent-oude-stijl met hart voor de stad, die tamelijk afstandelijk optrad. Met name Harry Mulisch had een uitgesproken mening over van Hall: "Van Hall was als ‘de telg uit een oeroud regentengeslacht’ misschien geen slechte man, maar toch een koloniaal soort regent. Hij luisterde niet naar de demonstranten, in de plaats daarvan liet hij de demonstraties uit elkaar slaan".[2]

"Het is omdat ik toevallig Van Hall heet dat ze zeggen: regentenmentaliteit. Als ik Pieterse had geheten zouden ze daar eenvoudig niet over gedacht hebben", zo zei Van Hall zelf later.[3] Van Hall had het ongeluk de verpersoonlijking van de regent te worden. Toen hij vertrok, heette hij ‘de laatste der regenten’.[4]

Over het verzetsverleden van Gijs van Hall en zijn broer Walraven van Hall is in 2018 een gedramatiseerde bioscoopfilm gemaakt onder de titel Bankier van het verzet. De rol van Gijs van Hall wordt vertolkt door Jacob Derwig.

• Dirk Wolthekker, Alleen omdat ik een Van Hall ben. Gijs van Hall 1904-1977, Uitgeverij Balans, 2017 ISBN 978-94-600-3468-8.

• Van Hall

• Biografie van Gijsbert van Hall

Zie de categorie Gijs van Hall van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.