Gerhard Klopfer
Gerhard Klopfer (Schreibersdorf, 18 februari 1905 – Ulm, 29 januari 1987) was een staatssecretaris van de Duitse nazipartij en assistent van Martin Bormann in de partijkanselarij (Parteikanzlei).
Gerhard Klopfer
| ||||
Klopfer in 1942 | ||||
Geboren | 18 februari 1905 Schreibersdorf, Silezië (provincie), Duitse keizerrijk | |||
Overleden | 29 januari 1987 Ulm, Bondsrepubliek Duitsland | |||
Land/zijde | ||||
Onderdeel | ||||
Dienstjaren | 1933 - 1945 | |||
Rang | SS-Gruppenführer | |||
Eenheid | 5. Artillerie-Regiment (Reichswehr) Sturmabteilung Gestapo | |||
Bevel | Befehlsleiter der NSDAP Oberdienstleiter der NSDAP[1] | |||
Slagen/oorlogen | Tweede Wereldoorlog | |||
Ander werk | Advocaat | |||
|
Studies
Klopfer werd geboren in Schreibersdorf (Silezië) in 1905. Hij studeerde rechten en economie en in 1931 werd hij rechter in Düsseldorf.
Levensloop
Toen de nazi's aan de macht kwamen in 1933, trad hij toe tot de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP) en de Sturmabteilung (SA), samen met de Gestapo (geheime staatspolitie).
In 1935 maakte hij deel uit van het team van Rudolf Hess en werd hij lid van de Schutzstaffel (SS) waarbij hij de ere-SS rang van Oberführer (Senior kolonel) bekleedde.
Klopfer vertegenwoordigde als staatssecretaris het hoofd van partijkanselarij, Bormann, op de Wannseeconferentie op 20 januari 1942 waar de details van de "Endlösung der Judenfrage" ("Eindoplossing voor het joodse vraagstuk") werden besproken, een beleid dat resulteerde in de Holocaust.
Samen met Helmuth Friedrichs was Klopfer, na Bormann, de hoogste bureaucraat in rang. Deze positie gaf hem uitgebreide macht binnen de nazipartij.
Na 1945
Toen het Rode Leger in 1945 Berlijn insloot, vluchtte Klopfer de stad uit. Op 1 maart 1946 werd hij in München door het Counterintelligence Corps van het Amerikaanse leger gearresteerd. Hij had valse papieren op zak, op naam van 'Otto Kunz'. Klopfer werd beschuldigd van oorlogsmisdaden, en werd ondervraagd als getuige in het Wilhelmstraßenproces. Uiteindelijk werd hij vrijgelaten wegens gebrek aan bewijs. Wel moest hij in het kader van de denazificatie nog voor een Duitse spruchkammer verschijnen. Hoewel de aanklager hem als hauptschuldige zag, vanwege zijn hoge positie, werd hij uiteindelijk slechts als minderbelastete veroordeeld. Hij kreeg een boete van 2000 mark en een beroepsverbod van drie jaar. Gedurende die tijd mocht hij geen werk verrichten dat enige verantwoordelijkheden met zich meebracht.
Van 1956 tot aan zijn dood zou hij een normaal bestaan leiden als advocaat in de stad Ulm (Baden-Württemberg).
Hij was de laatste overlevende deelnemer van de Wannseeconferentie. Zijn overlijdensbericht in 1987, waarin werd gesproken van "nach einem erfüllten Leben zum Wohle aller, die in seinem Einflußbereich waren", veroorzaakte beroering.[2]
SS-loopbaan
- SS-Gruppenführer: 9 november 1944
- SS-Brigadeführer: 30 januari 1942[1]
- SS-Oberführer: 20 april 1941
- SS-Standartenführer: 20 april 1939[1]
- SS-Obersturmbannführer: 30 januari 1939[1]
- SS-Sturmbannführer: 30 januari 1937[3][1]
- SS-Hauptsturmführer: 20 april 1936[3][1]
- SS-Obersturmführer: 9 november 1935[3][1]
- SS-Untersturmführer: 15 september 1935[3][1]
Registratienummers
Decoraties
- SS-Ehrenring[4]
- Gouden Ereteken van de NSDAP op 30 januari 1943[4][1]
- Sportinsigne van de SA in brons[3][1]
Externe link
- http://www.gedenkstaettenforum.de/nc/gedenkstaetten-rundbrief/rundbrief/news/dr_gerhard_klopfer_ein_integrer_und_nobler_rechtsanwalt_der_alten_schule/
- (en) Necrologie van Gerhard Kopfer.
Bronnen, noten en/of referenties
|
Zie de categorie Gerhard Klopfer van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |