Ger Verrips

Ger Verrips was afkomstig uit een protestants-christelijk milieu. Voordat hij pedagogiek en economie ging studeren had Ger Verrips een opleiding tot gymnastiekleraar gevolgd. Hij was lange tijd politiek actief. Tijdens het vervullen van zijn dienstplicht brak de Koreaanse Oorlog uit.[1] Omdat Verrips het een onverdraaglijke gedachte vond om samen met Duitse oorlogsmisdadigers en oud-SS’ers tegen de Russen te moeten vechten in een eventuele derde wereldoorlog probeerde hij zich alsnog te laten afkeuren en kwam daardoor in het Militair Neurose Hospitaal. In 1948 werd hij lid van de Partij van de Arbeid. In 1953 stapte hij over naar de CPN, waarvan hij tot 1975 lid bleef. Van 1960 tot 1968 was hij redacteur bij het communistische dagblad De Waarheid. Van 1958 tot 1964 was hij lid van het partijbestuur van de CPN. In 1975 maakte hij zich los van de CPN en trok hij zich ook terug uit de actieve politiek. In 1985 werd hij opnieuw lid van de PvdA. Hij is redacteur geweest van het maandblad Socialisme & Democratie en bestuurslid van de Vereniging van Letterkundigen.

• Betalingsverkeer (1972)
• Zorg dat je een gekkenbriefje krijgt (1973)
• Nathalie (1974)
• Een vrouw alleen (1975)
• Op de grote stille heide (1976)
• Witte gezichten (1976)
• Met andere ogen (1979)
• Berlijns blauw (1982)
• Buigen of barsten (1982)
• Het laatste voer hooi (1982)
• De blauwe bruid (1983)
• De wondere zoon (1985)
• Het verloren huis (1988)
• Vaders en zonen (1990)
• Vrees en vrijheid (1990)
• Goed dat er geen hiernamaals meer is (1994)
• Dwars, duivels en dromend. De geschiedenis van de CPN 1938-1991 (1995)
• Albert Camus. Een leven tegen de leugen (1997)
• Mannen die niet deugden (1998)
• Anders' dromen (2002)
• Denkbeelden uit een dubbelleven. Biografie van Karel van het Reve (2004)

• Ger Verrips bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)
• Ger Verrips bij het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis (IISG)