Gebouw voor Kunsten en Wetenschappen (Utrecht)

Op de plaats waar nu het gebouw staat, stond tot 1813 de Mariakerk, een van de vijf kapittelkerken in Utrecht. De kerk werd gesloopt, maar het koor bleef tot 1844 dienstdoen als concertzaal. In 1844 werd begonnen met de bouw van het nieuwe neoclassicistische gebouw naar het ontwerp van Johannes van Maurik, aangepast door J.W. Dekker[1]. Op 20 maart 1847 werd de concertzaal ingewijd met een concert. Het bood onderdak aan het Utrechts Symfonie Orkest. Bekende 19de-eeuwse componisten-musici als Franz Liszt en Johannes Brahms traden er op. Brahms introduceerde er zijn beide pianoconcerten in Nederland, met hemzelf als solist.

Vanaf 1847 huisvestte het gebouw tevens het genootschap Kunstliefde. Rond 1874 ontstond het "Museum Kunstliefde" dat twee zalen in het gebouw besloeg. In dit museum dat hier tot 1905 bleef, werden schilderijen tentoongesteld en het was meerdere dagen per week open met op zon- en feestdagen gratis entree. Gaandeweg maakte ook de Stadstekenschool gebruik van het gebouw.

In de Tweede Wereldoorlog raakte het gebouw beschadigd waarna het tussen 1949 en 1952 grondig werd gerenoveerd. In 1972 bleek het niet meer te exploiteren. Twee jaar later is het verkocht aan het Utrechts Conservatorium dat het sindsdien gebruikt.

• Lijst van rijksmonumenten in Utrecht (stad)