Gabriele Rossetti
Gabriele Pasquale Giuseppe Rossetti (Vasto, Italië, 28 februari 1783 – Londen, 24 april 1854) was een Italiaans dichter en geleerde. De familie dankt haar naam aan het veelvuldig voorkomen van de rode haarkleur bij haar leden.
Vanwege zijn steun aan de revolutionaire nationalisten (Carbonari?) moest hij in 1821 het land verlaten. Na enige jaren te hebben doorgebracht op Malta vestigde hij zich in 1824 in Londen. Hier gaf hij les in Italiaans en werd in 1831 professor aan het King's College London. In 1846 publiceerde hij zijn lange romantische gedicht Il veggente in solitudine. In 1849 verscheen zijn autobiografie.
Op 43-jarige leeftijd trouwde hij met Frances Mary Lavinia Polidori, wier vader, Gaetano Polidori, een eveneens uit Italië gevluchte schrijver was. Uit het huwelijk kwamen vier kinderen voort:
- Maria Francesca Rossetti (1827-1876)
- Dante Gabriel Rossetti (1828-1882)
- William Michael Rossetti (1829-1919)
- Christina Georgina Rossetti (1830-1894)
Werken
Naast literatuurkritiek, vooral over Dante onder meer poëzie:
- Odi cittadine (1820)
- Iddio e l'uomo (1833, tweede versie 1843)
- Il veggente in solitudine (1846)
- L'arpa evangelica
 |
Zie de categorie Gabriele Rossetti van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |