Functionaalvergelijking

• Aan de functionaalvergelijking

${\displaystyle f(s)=2^{s}\pi ^{s-1}\sin \left({\frac {\pi s}{2}}\right)\Gamma (1-s)f(1-s)}$

wordt voldaan door de Riemann-zèta-functie ζ. De hoofdletter Γ geeft de gammafunctie aan.

• Aan deze functionaalvergelijkingen wordt voldaan door de gammafunctie. De gammafunctie is de unieke oplossing van het systeem van alle drie onderstaande vergelijkingen:

${\displaystyle f(x)={f(x+1) \over x}}$

${\displaystyle f(y)f\left(y+{\frac {1}{2}}\right)={\frac {\sqrt {\pi }}{2^{2y-1}}}f(2y)}$

${\displaystyle f(z)f(1-z)={\pi \over \sin(\pi z)}\,\!\,\,\,}$        (Eulers reflectieformule)

• De functionaalvergelijking

${\displaystyle f\left({az+b \over cz+d}\right)=(cz+d)^{k}f(z)}$

waar a, b, c, d gehele getallen zijn, die voldoen aan ad − bc = 1, dat wil zeggen ${\displaystyle {\begin{vmatrix}a&b\\c&d\end{vmatrix}}\,=1}$ , wat betekent dat ${\displaystyle {\begin{bmatrix}a&b\\c&d\end{bmatrix}}\,}$ een unitaire matrix is (dat wil zeggen dat hij determinant 1 heeft), definieert f als een modulaire vorm van orde k.

Het oplossen van functionele vergelijkingen kan heel moeilijk zijn, maar er zijn een aantal gemeenschappelijke methoden. In het dynamisch programmeren wordt bijvoorbeeld een verscheidenheid van opeenvolgende benaderingsmethoden[1][2] gebruikt om Bellman-functionaalvergelijkingen op te lossen, daaronder ook methoden die zijn gebaseerd op dekpuntiteraties. De belangrijkste methode voor het oplossen van eenvoudige functionaalvergelijkingen is substitutie. Vaak is het nuttig om indien mogelijk surjectiviteit of injectiviteit en even- of onevenheid te bewijzen. Het is ook mogelijk om mogelijke oplossingen te raden. Inductie is een bruikbare techniek om te gebruiken wanneer de functie alleen gedefinieerd is voor de rationale waarden.