Fredericus Anna Jentink

Jentink promoveerde in 1875 aan de universiteit van Leiden tot doctor in de zoölogie met het proefschrift Over systematiek en generatie organen van naakte Pulmonaten. Hij werd dat jaar conservator aan het Rijksmuseum van Natuurlijke Historie in Leiden. In 1884 volgde hij Hermann Schlegel op als directeur van het museum, een functie die hij tot aan zijn overlijden in 1913 uitoefende. Hij was ook de redacteur van het tijdschrift Notes from the Leyden Museum. In 1895 zat hij het derde internationaal zoölogisch congres voor dat in Leiden werd gehouden. Hij was dat jaar een van de stichtende leden van de International Commission on Zoological Nomenclature (ICZN).

Zijn wetenschappelijk werk was vooral gericht op de systematiek van de zoogdieren. Hij is de wetenschappelijke auteur van studies naar meerdere soorten van knaagdieren, vleermuizen en roofbuideldieren, waaronder de Lorentzbuidelmuis, de witvleugelvampier en Müllers rat.

In 1908 beschreef hij de zoogdieren verzameld tijdens de Eerste Zuid Nieuw-Guinea Expeditie in 1907 onder leiding van Hendrikus Albertus Lorentz.[1]

Jentink was ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.[2]

Oldfield Thomas noemde de Jentinkduiker en de eekhoorn Sundasciurus jentinki naar F.A. Jentink.

• Virtual International Authority File (VIAF): 223155391
• Holthuis, Lipke B. Rijksmuseum van Natuurlijke Historie: 1820-1958. Nationaal Natuurhistorisch Museum, 1995.