Fraus legis

Fraus legis is een door de Hoge Raad[1] in het fiscale recht geïntroduceerd begrip dat 'misbruik van recht' verbiedt. Hiervan is sprake bij constructies die bedoeld zijn om belasting te besparen, verder geen niet-fiscale betekenis hebben en strijdig zijn met doel en strekking van de wet.

In de AWR is nog het inmiddels nagenoeg achterhaalde hoofdstuk VI opgenomen dat gaat over de zogenaamde richtige heffing[2]. De in deze wetsartikelen beschreven procedure waarbij de inspecteur toestemming nodig heeft van de Staatssecretaris van Financiën is vrijwel geheel in onbruik geraakt omdat het in de rechtspraak ontwikkelde 'fraus legis' een volwaardig alternatief is om ongewenste constructies te voorkomen.

Bronnen, noten en/of referenties

HR, 26 mei 1926, NJ 1926/723, uitspraak in het Driedagenarrest betreffende successierecht
Richtige heffing voorziet bij directe belastingen en de inkomstenbelasting in de mogelijkheid om geen rekening te houden met schijnhandelingen, sinds toevoeging van artikel 32 is dit hoofdstuk feitelijk niet meer aan de orde

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] HR, 26 mei 1926, NJ 1926/723, uitspraak in het Driedagenarrest betreffende successierecht

[2] Richtige heffing voorziet bij directe belastingen en de inkomstenbelasting in de mogelijkheid om geen rekening te houden met schijnhandelingen, sinds toevoeging van artikel 32 is dit hoofdstuk feitelijk niet meer aan de orde