Frans Hogenbirk

Hogenbirk speelde als middenvelder bij Be Quick. Hij debuteerde op 2 december 1934 in de uitwedstrijd tegen Sneek en speelde zijn allerlaatste wedstrijd op 9 januari 1949 thuis tegen GVAV. Hogenbirk was een groot talent en veroverde dan ook snel een vaste plek in de basis. Hij verkreeg landelijke bekendheid met zijn enorme inworpen. In zijn tweede seizoen veroverde Be Quick voor het eerst sinds 1926 weer het noordelijk kampioenschap. Ook de daaropvolgende twee seizoenen was het kampioenschap van het noorden een prooi voor de withemden.

Het seizoen 1939/1940 ging grotendeels aan Hogenbirk voorbij. In verband met de algehele mobilisatie kon hij regelmatig niet meedoen. Dat gold voor meerdere ploeggenoten en Be Quick eindigde dan ook stijf onderaan. Het seizoen erop was Be Quick echter weer compleet, hetgeen resulteerde in het 18e noordelijk kampioenschap. Na de oorlog heeft Hogenbirk nog de eerste wedstrijd van het seizoen 45/46 gespeeld waarin hij geblesseerd raakte aan zijn knie. In de seizoenen 47/48 en 48/49 maakte hij nog een korte come-back. Daarna was zijn voetbalcarrière definitief voorbij.

Hogenbirk kwam al snel in aanmerking voor vertegenwoordigend voetbal. Op 24 mei 1936 maakt hij reeds zijn debuut in het noordelijk elftal. Een vanwege het niet beschikbaar zijn van spelers van Velocitas verzwakt elftal leed in Bremen een recordnederlaag van 10-1 tegen Noord-Duitsland. Uiteindelijk heeft Hogenbirk zes semi-interlands tegen Noord-Duitsland gespeeld.

Hogenbirk maakte tevens deel uit van de selectie van het Nederlands voetbalelftal voor het wereldkampioenschap voetbal in 1938 in Frankrijk maar kwam nooit in actie voor oranje. Hij was officieel selectielid, maar dan wel als zogeheten "thuisblijvend reserve". Hij is dan ook niet naar Frankrijk afgereisd, in tegenstelling tot zijn clubgenoot Henk Plenter.

In de jaren '50 was hij actief als trainer van Be Quick.