Frank Laufer

Frank Govert Laufer (Balikpapan, 20 oktober 1935 – Amsterdam, 12 januari 2009) was een Nederlands fotograaf en wereldverbeteraar.

Laufer werd geboren als tweede zoon van een geoloog. Hij groeide op op Borneo en later in Zwitserland. Na de scheiding van zijn ouders verhuisde hij naar Nederland, waar hij enkele jaren HBS volgde en lid werd van de Gooise Zweefvliegclub.

Hij vestigde zich in Amsterdam en begon eind jaren vijftig te fotograferen. Hoewel autodidact was hij een begenadigd fotograaf die bekende Nederlanders als Willem Nijholt en Hella S. Haasse portretteerde. Daarnaast schreef hij enkele liedjes. Eind jaren zestig stopte hij met fotograferen. Hij verliet de kelder onder bioscoop De Uitkijk aan de Prinsengracht waar hij tot dan had gewerkt, en ging op een woonboot aan de Binnenkant wonen. Laufer legde zich toe op het bergen van in de Amsterdamse grachten gezonken bootjes; zelf noemde hij zich "botenbaggeraar".

Aan het eind van zijn leven hield Laufer zich op obsessieve wijze met de wereldvrede bezig. Zich baserend op een passage in het Bijbelboek Jesaja had hij bedacht dat op de berg Zion een holle steen moest worden begraven met de Universele verklaring van de rechten van de mens erin. Vervolgens zou de wereldvrede aanbreken. Diverse Nederlandse religieuze kopstukken, waaronder kardinaal Simonis en rabbijn Raphael Evers werden door Laufer voor dit idee benaderd.

In 2000 zond de VPRO de film U spreekt met Frank Laufer over hem uit, het documentaire-debuut van Guido van Driel. Na het zien van de film verbrak rabbijn Evers iedere samenwerking met Laufer.

Hij overleed op 73-jarige leeftijd in zijn woning te Amsterdam.