Finnegans Wake

De roman werd vanaf 1924 in delen gepubliceerd. In 1939 verscheen de eerste complete editie van het werk. Pas toen kreeg het de titel Finnegans Wake mee – een verwijzing naar het Ierse volksliedje Finnegan's wake.

Meer nog dan in de voorganger Ulysses maakt Joyce in Finnegans Wake gebruik van een modernistische stijl vol neologismes, cryptische verwijzingen en woordspelingen in diverse talen, waaronder het Nederlands.[1] Het boek geldt dan ook als uiterst ontoegankelijk. Volgens diverse critici is Finnegans Wake zelfs zo onbegrijpelijk dat het niet meer serieus te nemen is. Martin Amis bijvoorbeeld, beschreef de roman als: "Een kruiswoordopgave van 600 pagina's, met als oplossing: de." Anderen beschouwen het boek juist als een meesterwerk.

De meeste lezers zijn het erover eens dat Finnegans Wake zich afspeelt in Dublin in het jaar 1132, en dat het een dag beschrijft in het leven van de kastelein Humphrey Chimpden Earwicker, zijn vrouw en zijn twee kinderen. In het eerste hoofdstuk beschrijft Joyce de lotgevallen van Finnegan, een opperman die van grote hoogte naar zijn dood valt en voor wie een wake wordt gehouden. Talloze verwijzingen naar de wereldgeschiedenis en mythologie maken duidelijk dat we Finnegan en Earwicker als Elckerlijc-achtige figuren kunnen opvatten.

Erik Bindervoet en Robbert-Jan Henkes publiceerden in 2002 een Nederlandse versie van het onvertaalbaar geachte Finnegans Wake.

In de Memorial Gardens in Dublin bevindt zich de Anna Livia Fountain (bijnaam : Floozie in the Jacuzzi) uit 1988 van de Ierse beeldhouwer Eamonn O'Doherty, voorstellende Anna Livia Plurabella, de personificatie van de rivier de Liffey en figuur uit de roman Finnegans Wake.

• (en) The writing of Finnigans Wake
• (en) Wake in Progress