Filips van Lalaing (1537-1582)

Filips van Lalaing (Lallaing, 1537 - Bergen, 24 mei 1582) was de 3e graaf van Lalaing en heer van Escornaix en Wavrin.

Hij was de oudste zoon van Karel II van Lalaing en Margaretha van Croÿ (†1549).
In 1574 (aan het begin van de Tachtigjarige Oorlog) werd Filips aangesteld tot stadhouder van Henegouwen. Aanvankelijk was hij de koning trouw, maar in 1576 verklaarde hij zich voor de Staten-Generaal van de Nederlanden en spande zich in voor de Unie van Brussel (1577). Dat jaar werd Filips ook benoemd tot opperbevelhebber van het Staatse leger, dat echter vernietigend verslagen werd in de Slag bij Gembloers (31 januari 1578); hij werd verantwoordelijk gehouden de nederlaag, hoewel Filips er zelf niet bij aanwezig was. Dit en andere geschillen leidden ertoe dat hij vervreemdde van de opstandelingen, en ten slotte tekende hij met zijn gewest de Unie van Atrecht (6 januari 1579), waarmee men zich weer verzoende met de Spaanse koning tegen enkele voorwaarden. De rest van zijn leven bleef Filips zijn vorst trouw dienen.

Filips trouwde met Margaretha van Ligne, dochter van Jan van Ligne. Zij kregen enkel een dochter, Margaretha van Lalaing, die de erfenis meenam en Florent van Berlaymont huwde.[1]