Felix Steiner

Na de Eerste Wereldoorlog sloot Steiner zich aan bij het Vrijkorps en later bij de Reichswehr. In 1933 was hij opgeklommen tot de rang van majoor. In 1935 werd hij lid van de SS. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog, leidde hij een SS-divisie tijdens de Poolse Veldtocht en de Slag om Frankrijk. Na deze operatie werd hij door de Reichsführer-SS Heinrich Himmler benoemd tot commandant van de pas opgerichte SS-Division Wiking. Deze divisie bestond uit niet-Duitse vrijwilligers uit Nederland, Vlaanderen en de Scandinavische landen.

Toen de oprichting van de Wiking-divisie voltooid was, werd Steiner in 1941 gepromoveerd tot commandant van het III. SS-Panzerkorps.

In januari 1945 werd Steiner opgeroepen om te helpen bij de verdediging van Duitsland tegen geallieerde en Sovjettroepen. Toen het Rode Leger onder leiding van Georgi Zjoekov op 21 april 1945 door de Duitse verdedigingslinie te Seelow brak, kreeg Steiner het directe bevel van Adolf Hitler om met de restanten van zijn legergroep de noordelijke flank van de oprukkende Sovjets aan te vallen. Steiner overwoog het plan, maar besloot dat de uitvoering ervan onmogelijk was. Toen zijn mededeling de Führerbunker in Berlijn bereikte, werd Hitler razend en riep hij tijdens een stafvergadering dat de oorlog nu definitief verloren was.

Na de oorlog stond Steiner terecht tijdens de Processen van Neurenberg, maar werd vrijgesproken. Zijn laatste levensjaren besteedde hij aan het schrijven van zijn memoires en van diverse boeken over de oorlog. Steiner stierf op 12 mei 1966.

[2][3]

• Fahnenjunker: 16 maart 1914[4]
• Gefreiter: 1 juni 1914[4]
• Fahnenjunker-Unteroffizier: 1 augustus 1914[4]
• Fähnrich: 11 november 1914[4]
• Leutnant: 27 januari 1915[4]
• Oberleutnant: 18 oktober 1918[4]
• Hauptmann i.G.: 1 december 1927[4]
• Major i.G.: december 1933
• Major der Landespolizei: januari 1934
• SA-Anwärter: 1 januari 1934[4]
• SA-Sturmführer: 1 februari 1934[4]
• SS-Obersturmbannführer: 24 april 1935[5][4]
• SS-Standartenführer: 1 juni 1936[6][4]
• SS-Oberführer: 24 januari 1940[4]
• SS-Brigadeführer en Generalmajor der Waffen-SS: 9 november 1940[4]
• SS-Gruppenführer en Generalleutnant der Waffen-SS: 1 januari 1942[4]
• SS-Obergruppenführer en General der Waffen-SS: 1 juli 1943[4]

• Ridderkruis van het IJzeren Kruis (nr.166)[7] op 15 augustus 1940 als SS-Oberführer en Commandant SS-Standarte “Deutschland” / “SS-Verfügungsdivision” / 18.Armee / Heeresgruppe B (als eerste officier van de Waffen-SS)[7][8][9]
• Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof (nr.159) op 23 december 1942 als SS-Gruppenführer en Generalleutnant der Waffen-SS en Commandant SS-Panzer-Grenadier-Division “Wiking” / Heeresgruppe A[7][10][11]
• Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof en Zwaarden (nr.86) op 10 augustus 1944 als SS-Obergruppenführer en General der Waffen-SS en Bevelvoerend-generaal III.SS-Panzer-Korps[7][10][12]
• IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse (3 november 1917)[7][13][14] en 2e klasse (9 oktober 1914)[7][13][14]
• Gewondeninsigne 1918 in zwart[7][13] en zilver[3]
• Herhalingsgesp bij IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse en 2e Klasse (26 oktober 1939)[4] en op 21 november 1939[7][14] - 17 september 1939[4]
• Duitse Kruis in goud op 22 april 1942 als SS-Gruppenführer en Generalleutnant der Waffen-SS / 5.SS-Division "Wiking"[7][15][4]
• Medaille Winterschlacht im Osten 1941/42[7] in 1942[3][4]
• Orde van het Vrijheidskruis (Finland), 1e Klasse met Borstster, Eikenloof en Zwaarden[3][10]op 6 juli 1943[4][7]
• Orde van het Vrijheidskruis (Finland), 1e Klasse met Eikenloof en Zwaarden[3]op 16 juni 1942[4][7]
• SS-Ehrenring
• Ehrendegen des Reichsführers-SS[6]
• Julleuchter der SS op 16 december 1935[4]
• Orde van Militaire Verdienste, 3e Klasse[3]
• Dienstonderscheiding van de SS, 3e en 4e Graad in 1936[3]
• Erekruis voor Frontstrijders in de Wereldoorlog[7] in 1935[4]
• Dienstonderscheiding van Leger en Marine (25 dienstjaren)[3]
• Hij werd op 1 augustus 1944 genoemd in het Wehrmachtsbericht.[3][7][4]