Farman HF.20

Het vliegtuig was een anderhalf dekker en telde twee bemanningsleden. Het was voorzien van een Gnome et Rhône stermotor met een vermogen van 80 pk. De motor dreef een duwpropeller aan waardoor sommige toestellen ook een machinegeweer als bewapening kregen. De motor was te licht voor het vliegtuig en latere versies kregen zwaardere motoren, maar het toestel was niet echt succesvol en werd al kort na het uitbreken van de oorlog voor andere taken achter de frontlinie ingezet.

Op 1 juli 1913 werd in Nederland op het vliegbasis Soesterberg de Luchtvaartafdeling (LVA) opgericht. De voorloper van de Koninklijke Luchtmacht begon de activiteiten met drie HF.20 toestellen. De toestellen werden in september 1913 afgeleverd en deden vooral dienst als les- en verkenningsvliegtuig.[1] Begin 1914 bestelde de LVA nog eens zes toestellen van het type HF.22.[1] Deze versie van HF.20 was iets groter en had een sterker onderstel. Vier toestellen van dit type werden geleverd in de zomer van 1914 waarvan een exemplaar voor de Koninklijke Marine was bestemd.[1] Het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog verhinderde de levering van de laatste twee bestelde exemplaren. De Nederlandse ondernemer Henri Wijnmalen had een licentie verkregen om de HF.22 in Nederland te bouwen en tussen juni 1915 en april 1916 leverde hij 11 stuks aan de LVA.[1]

De motor was niet altijd betrouwbaar en veel toestellen kampten met motorpech. De Farmans kwamen meestal veilig aan de grond en met de lage landingssnelheid was een klein veld vaak voldoende om een succesvolle landing te realiseren.[1]

• Bemanning: 2
• Lengte: 8,3 m
• Spanwijdte: 14,0 m
• Hoogte: 3,2 m
• Leeggewicht: 360 kg
• Volgewicht: 660 kg
• Motoren: Gnome et Rhone Lambda stermotor, 60 kW (80 pk)
• Maximumsnelheid: 110 km/u
• Vliegbereik: 250 km

Het Nationaal Militair Museum te Soesterberg heeft een exemplaar in de collectie met kenteken LA-2.

Zie de categorie Farman HF.20 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.