Ezelspinguïn
De ezelspinguïn (Pygoscelis papua) is een middelgrote pinguïn uit de familie Spheniscidae.
| Ezelspinguïn IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016) | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| Ezelspinguïn | ||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Soort | ||||||||||||
| Pygoscelis papua (Forster, 1781) | ||||||||||||
 | ||||||||||||
| Verspreidingsgebied | ||||||||||||
Afbeeldingen op  | ||||||||||||
Ezelspinguïn op  | ||||||||||||
| ||||||||||||
Kenmerken
Hij is herkenbaar aan een witte streep die over de top van zijn kop loopt en zijn geluid dat lijkt op het geluid van een ezel. Hij heeft een oranje snavel en poten en is de snelstzwemmende pinguïn; hij kan ongeveer een snelheid van 40 kilometer per uur halen. De lichaamslengte bedraagt ongeveer 75 cm en het gewicht 6 kg.
Verspreiding
De ezelspinguïn komt veel voor op Antarctica, Kerguelen, Zuid-Georgië en de Falklandeilanden. Kleinere populaties zijn te vinden op het Antarctisch Schiereiland, Macquarie-eiland, Heard en MacDonaldeilanden en de Zuidelijke Shetlandeilanden.
De soort telt twee ondersoorten:
- P. p. papua: de subantarctische gebieden.
- P. p. ellsworthi: van het Antarctisch schiereiland tot de zuidelijke Sandwicheilanden.
Status
De ezelspinguïn heeft een groot verspreidingsgebied en er zijn grote jaar-op-jaar verschillen in de aantallen broedparen in de bekende kolonies. In 2013 werd de grootte van de wereldpopulatie geschat op 314 duizend broedparen. De aantallen in het zuiden van het verspreidingsgebied, zoals op het continent van Antarctica nemen toe, maar in het zuidwestelijk deel van de Indische Oceaan nemen de aantallen af. In 2012 stond deze pinguïn nog als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN. Nu is de indruk dat er sprake is van een netto toename in aantallen en daarom staat de ezelspinguïn als niet bedreigd op de Rode Lijst.[1]
| Bronnen, noten en/of referenties |