Europese douane-unie

De EU-douane-unie of Europese douane-unie (Engels: European Union Customs Union, afgekort als EUCU) werd opgericht in 1968, destijds als onderdeel van de Europese Economische Gemeenschap (EEG). De belangrijkste doelen van deze unie zijn het vergemakkelijken van het zakendoen voor Europese bedrijven, het heffen van douanerechten op goederen geïmporteerd van buiten de EU en het beschermen van de burgers, dieren en het milieu binnen de EU.[1]

Ten minste één Wikipediagebruiker vindt dat de tekst van Douanegebied van de Unie in dit artikel ingevoegd zou moeten worden, of dat er een duidelijkere afbakening tussen deze artikelen dient te worden gemaakt. Als de tekst wordt ingevoegd, dient dat artikel een redirect te worden (hier melden).
Kaart van de EUCU (per 1 februari 2020). Donkerblauw betreft landen die zowel tot de Europese Unie als de Europese douane-unie behoren, lichtblauw betreft landen die enkel deel uitmaakt van de douane-unie, dan wel douanebetrekkingen heeft met de EU

Binnen de EUCU gelden geen douanerechten. Ook worden er overal binnen de EUCU dezelfde invoerrechten geheven op producten die worden geïmporteerd van buiten de douane-unie.

De EU-douane-unie bestaat uit alle EU-lidstaten en verder Monaco en het Verenigd Koninkrijk (inclusief de overzeese gebieden Akrotiri en Dhekelia, Guernsey, Man en Jersey), dat sinds 1 februari 2020 geen deel meer uitmaakt van de EU. Verder zijn er douanebetrekkingen met Andorra, San Marino en Turkije.[2][3]

De rechtsgrond voor de EUCU wordt gevormd door artikel 28 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie.[4]

Zie ook
Zie de categorie European Union Customs Union van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.