Ernest Wijnants

Ernest Lodewijk Adolf Wijnants (Mechelen, 24 september 1878 - aldaar, 8 december 1964) was een Belgisch beeldhouwer die daarnaast ook schilderde.

Portret van Ernest Wijnants, Rik Wouters

Moeder en kind (1952) op het Sint-Janskerkhof te Mechelen

Hij werkte als jongetje samen met zijn oom Rik Wouters in de meubelindustrie en bleef levenslang met het koppel Wouters bevriend.

Hij genoot zijn opleiding aan de Académie des Beaux-Arts in Brussel en doceerde later zelf aan de academie in Antwerpen (vanaf 1926) en het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten aldaar (vanaf 1931). De beeldhouwers Albert Meertens en Niel Steenbergen behoorden tot zijn leerlingen.

Wijnants was de ontwerper van het eenfrankstuk dat van 10 november 1938 tot 12 augustus 1952 in omloop was.

Hij maakte verschillende beelden in byzantijnse stijl, zoals zijn grote reeks aan de Sainctelettebrug te Brussel. Aan het einde van zijn leven maakte hij al zijn kunstwerken over aan zijn geboortestad Mechelen. Daar staan dan ook nog verschillende beelden van zijn hand, zoals Moeder en Kind (1952) op de binnenplaats van het stadhuis aan de Grote Markt en het Monument der gesneuvelden (1924) voor de gevallenen van de beide wereldoorlogen op het Sint-Romboutskerkhof. Zijn eigen huis en werkplaatsen werden aan het eind van de Tweede Wereldoorlog door een V-wapen verwoest.

Gedurende de zomer van 1929 werd hij gelast tot het maken van een standbeeld te Lausanne, als blijk van erkentelijkheid van België aan Zwitserland[1]

De man had interesse voor sport. Zoals veel andere Mechelse creatievelingen was "Neste "Wynants lid van de voetbalclub Racing Mechelen.[2] Hij schopte het zelfs tot voetbalspeler die met zijn Mechelse ploeg kampioen speelde in de IVde divisie. In oktober 1931 werd hij bij koninklijk besluit "Professor van de Beeldhouwkunst" in het Hoger Instituut te Antwerpen ter vervanging van de vermaarde Victor Rousseau[3]